Anu

Anu 𒀭𒀭
Gökyüzü Tanrısı, Tanrıların Kralı
Sippar, Irak'tan Ritti-Marduk'un bir Kudurru'su üzerindeki Anu (sağ alt köşe) dahil olmak üzere çeşitli tanrıların sembolleri, MÖ 1125-1104
Yaşadığı yer	Gökyüzü
Sembolü	Bir kaide üzerinde boynuzlu başlık
Sayı	60
Kişisel bilgileri
Eşi	Antu, Ki veya Uraš (birbirleriyle eşittir) Nammu (bir yazıtta)
Çocukları	Enki, İşkur, Ninisina, Ninkarrak, Amurru, Gibil, Uraş, Nisaba (bazen) , Enlil (bazen) , İnanna (bazen)
Ebeveynleri	Anşar ve Kişar Alala ve Belili
Karşılıkları
Yunan karşılığı	Zeus (tartışmalı), Uranüs
Elam karşılığı	Jabru
Ahameniş karşılığı	Ahura Mazda (tartışmalı)

Anu (Akadca: 𒀭𒀭 ANU), Sümer mitolojisinde ve daha sonra Asur ve Babil mitolojilerinde, (aynı zamanda An) gökyüzü tanrısı, cennetin tanrısı, takımyıldızların efendisi, tanrıların kralı olarak adlandırılır ve göksel katmanların en üstünde oturur. Suç işleyenleri yargılayacak güce sahip olduğuna ve kötülükleri yok etmek için asker olarak yıldızlar yarattığına inanılırdı. Anunnakunun (aynı zamanda Anunnaki olarak da anılır) babasıdır. Sanat eserlerinde bazen çakal olarak resmedilir. Çoğu zaman onun simgesi olarak kullanılan taç bir çift sığır ya da boğa boynuzu ile resmedilir.

İlk Sümer metinleri rahipler tarafından gerçekleştirilmiş sınıflandırma ve sistemleştirme çalışmasını yansıtır. Önce büyük tanrılar üçlüsü, onların ardından da gezegen tanrıları üçlüsü gelir. Ayrıca büyük çoğunlukla adlarından başka bir şey bilinmeyen türlü tanrılar hakkına kabarık listeler vardır. Sümer dini daha tarihinin şafağında "kadim" bir din olarak ortaya çıkmaktadır. Kuşkusuz bugüne dek keşfedilenler, parçalı ve yorumlanması güç metinlerdir. Yine de bu eksik bilgilere dayanarak bile bazı dinsel geleneklerin ilk anlamlarını yitirmeye başladıkları anlaşılmaktadır. An, Enlil ve Enki'den oluşan büyük tanrılar üçlüsünden de aynı süreç sezilmektedir. Adının da işaret ettiği gibi (an=gökyüzü), birincisi bir gök tanrısıdır. Herhalde panteonun en önemli ve egemen tanrı tanımına en iyi uyan üyesi oydu; ama An'da deus otiosus* belirtileri görülmektedir. (Deus otiosus (durağan Tanrı) Yaratılmış düzenle ve insanlarla ilişkisini koparmış tanrı. Bu tasavvurda, Yüce Tanrı'nın diğer tanrılar ve göksel varlıklar üzerindeki otoritesi devam etmekle birlikte etkinliğini onlara devretmiştir.) Hava tanrısı (Ulu Dağ adı da verilir) Enlil ve "Toprağın efendisi," "temellerin" tanrısı Enki daha etkin ve günceldir. Enki'nin ezeli suların Tanrısı olduğu kanısı yanlıştır ve Sümer anlayışında, karaların okyanus üzerine oturduğu kabul edildiği için bu hataya düşülmüştür. Tanrı An göğü yukarı doğru kaldırdı ve Enlil de yeri yanında götürdü.^[1] Gök ve yerin ayrılmasına ilişkin kozmogoni izleği de oldukça yaygındır. Bu izleğe farklı kültür düzeylerinde rastlanır. Ama Ortadoğu ve Akdeniz'de kaydedilmiş versiyonlar, büyük olasılıkla Sümer anlatısından türemiştir.^[2] Bir inanışta tabletlerin muğlak tabirleri ve sonradan tevilleri aslında büyük egemen Tanrı'nın dünya üzerine gönderilmiş bir elçisi olarak düşünülebilir. Aslında büyük Tanrı kusursuzdur ve An onun adına seçkin ve diğer göksel tanrıların efendisi. Sümer'in kral Sargon tarafından Akkadlılar tarafından işgal edilmesinden sonra Akkadlılar tarafından Anu olarak adlandırılmıştır. Üç büyük tanrıdan oluşan üçlemenin ilk figürü olmasına dayanarak, Anu tanrıların ilk kralı ve babası olarak saygı görmüştür. Anu görünür bir şekilde Uruk ile özdeşleşmiştir. Bu şehrin Anu kültünün orijinal merkezi olduğuna inanmamız için çok geçerli sebepler vardır. Bu doğruysa, Uruk tanrıçası İnanna (ya da İştar) onun kızıdır.

1. ^ Kramer, From the Tablets of Sumer, s.77 vd;aynı yazar, The Symerians s. 145. 
2. ^ Mircea Eliade, Dinsel inançlar ve düşünceler tarihi-1, s.79,80 çeviri: Ali Bertkay, Kabalcı Yayınevi.