Antik İsrail
İsrailoğulları
Kabileler
Devletler
Krallar
Savaşlar
Diğer
|
Benyamin kabilesi (İbranice: בִּנְיָמִין, Binyamin) Tora'da adı geçen On İki İsrail Kabilesi'nden biridir.
M.Ö. 1200'lü yıllarda Kenan topraklarının fethinden sonra[1] Yeşu[2] bu toprakları on iki kabile arasında bölüştürdü. Benyamin'e verilen toprakların kuzeyinde Efraim kabilesi güneyinde ise Yehuda kabilesi bulunuyordu. Bethel, Giboah ve Kudüs gibi önemli şehirleri barındıran bu toprakların doğu sınırı ise Şeria Nehri'ydi.
Yeşu'nun Kenan topraklarını fethinden M.Ö. 1050 yılında kurulan Birinci İsrail Krallığı'na kadar geçen sürede İsrail kabileleri konfederasyon halinde varlıklarını sürdürüyordu ve Benyamin kabilesi de bu konfederasyonun bir parçasıydı. Merkezi bir hükûmet olmadığı için kriz dönemlerinde insanlar Hakimler tarafından yönetiliyordu. Filistlerin artan istila tehditleri karşısında İsrail kabileleri güçlü merkezi bir monarşi sistemine geçtiler. Benyamin kabilesinden Şaul[3] birleşik monarşinin ilk kralıydı.
Şaul'un ölümünden sonra bütün kabileler Şaul'un hanedanlığına sadık kalıp onun oğlu Işboşeth'i kral olarak görmelerine rağmen Yehuda kabilesi kendi krallarını David olarak seçti. Işboşeth'in ölümünden sonra diğer kabileler de Davud'un altında birleşti. Davud'tan sonra kral Süleyman oldu. Süleyman'ın ölümünden sonra M.Ö. 930'da onun oğlu Rehoboam başa geçti fakat kuzeydeki kabileler Davud hanedanlığından ayrılıp İkinci İsrail Krallığı'nı kurdu. Yehuda ve Benyamin kabileleri ise Yehuda Krallığı altında Davud hanedanlığına sadık kaldı.
Yehuda Krallığı M.Ö. 586'da Babilliler tarafından fethedilip halk sürgüne yollandı.
Babil sürgününden geri dönen Yahudiler bir kabileye mensup olma anlayışından ve bunun getirdiği rollerden vazgeçti fakat Leviler ve Kohenlerin hala dini rolleri bulunuyordu, bunun dışında kalan insanlara ise İsrail deniliyordu. Yahudiler arasındaki rollerde ayrım geleneksel olarak hala devam etmektedir.