Dilbilim |
---|
üzerine bir serinin parçası |
Felsefe |
---|
üzerine bir seri |
Dil felsefesi, analitik felsefede dilin doğası ve dili; dil kullanıcıları ve dünya arasındaki ilişkileri araştırır.[1] Dil ile felsefe arasındaki ilişki temelde filozofların dili kullanarak felsefe yapmalarından kaynaklanmaktadır. Özelde ise bu araştırmalar anlamın doğası, kasıtlılık, referans, cümlelerin yapısı, kavramlar, öğrenme ve düşünce içerir; dil felsefesi başlığı altında dilin özü, anlamı, kökeni ve yapısı felsefî açıdan sorgulanmaktadır.
Bir araştırma konusu olarak analitik filozoflar, dil felsefesinin dört temel merkezi sorunu olduğunu varsayar: anlamın doğası, dil kullanımı, dil bilişselliği, dil ve gerçek arasındaki ilişki. Avrupa filozofları için dil felsefesi, aynı zamanda mantık, tarih ve siyasetin bir parçasıdır.
Gottlob Frege ve Bertrand Russell analitik felsefenin "dilbilimsel dönüşüm"ün önemli figürleridir. Bu yazarları Ludwig Wittgenstein (Tractatus Logico-Philosophicus), Viyana Çevresi grubu, mantıksal pozitivizm ve Willard Van Orman Quine takip etmiştir.[2]