Generalissimo Francisco Franco | |
---|---|
Caudillo | |
Görev süresi 1 Nisan 1939 - 20 Ekim 1975 (36 yıl, 6 ay ve 19 gün) | |
Yerine geldiği | Manuel Azaña (Cumhurbaşkanı olarak) |
Yerine gelen | I. Juan Carlos (Kral olarak) |
İspanya Başbakanı | |
Görev süresi 30 Ocak 1938 - 8 Haziran 1973 | |
Yerine geldiği | Juan Negrín |
Yerine gelen | Luis Carrero Blanco |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | Francisco Franco Bahamonde 4 Aralık 1892 Ferrol, Galiçya, İspanya |
Ölüm | 20 Kasım 1975 (82 yaşında) Madrid, İspanya |
Evlilik(ler) | Carmen Polo |
Dini | Roma Katoliği |
İmzası | |
Askerî hizmeti | |
Bağlılığı | İspanya Krallığı (1907–1931) İkinci İspanya Cumhuriyeti (1931–1936) Franco İspanyası (1936–1975) |
Branşı | İspanya Kara Kuvvetleri |
Hizmet yılları | 1907–1975 |
Rütbesi | Mareşal |
Çatışma/savaşları | Rif Savaşı İspanya İç Savaşı |
İspanya tarihi |
---|
Makale serilerinden |
Francisco Franco Bahamonde[a] (4 Aralık 1892, Ferrol - 20 Kasım 1975, Madrid, İspanya), 1936'da İkinci Cumhuriyet'in demokratik hükûmetine karşı gerçekleştirilen askerî darbenin liderlerinden biri olan İspanyol asker ve diktatördü. 1 Ekim 1936'da isyancı tarafın başkomutanı olarak atandı, taraftarları tarafından el caudillo (önder) ilan edildi ve çatışmanın sona ermesinden ölümüne kadar 1975'e kadar devlet başkanı olarak görev yaptı. Ayrıca 1938'den 1973'e kadar hükûmet başkanı olarak görev yaptı.[1]
Nisan 1937'de, Falange Española de las JONS ve Comunión Tradicionalista'nın birleşmesi sonucu oluşan tek parti olan Falange Española Tradicionalista ve de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista'nın (FET y de las JONS) ulusal lideri olarak kendini ilan etti. Savaşın bitiminde otoriter bir diktatörlük veya yarı faşist bir rejim kurdu ve Alman ve İtalyan totalitarizmlerinin işçi ilişkileri, otarşik ekonomi politikaları, estetik, sembollerin kullanımı ve "Movimiento Nacional" olarak adlandırılan alanlardaki etkilerini açıkça dahil etti. Rejimin son demlerinde, gelişimci diktatörlüklere daha yakın bir geçiş yaptı, ancak her zaman artakalan faşist özellikleri korudu. Rejimin bütünü, belirgin bir ideolojiden çok antikomünizm ve milliyetçi Katolikçiliğin öne çıktığı "frankizm" olarak bilinir.
Ordunun ve Devlet Başkanlığının başında olduğu dönemde, özellikle iç savaş sırasında ve rejimin ilk yıllarında, yenilen cumhuriyetçi tarafın yandaşlarına karşı güçlü bir baskı uygulandı. Bu baskıya ek olarak yüz binlerce İspanyol yurtdışına sürgün edildi [es]. Toplam ölü sayısı, çoğunluğu toplama kamplarında, yargısız infazlarda veya cezaevlerinde olmak üzere birkaç yüz bin kişiyi buldu.[2]
Kaynak hatası: <ref>
"lower-alpha" adında grup ana etiketi bulunuyor, ancak <references group="lower-alpha"/>
etiketinin karşılığı bulunamadı (Bkz: Kaynak gösterme)