Back Ажәытәӡатәи Еллынтәыла амифологиа AB Griekse mitologie AF Mitolochía griega AN أساطير الإغريق Arabic ميثولوجيا يونانيه ARZ গ্ৰীক শ্ৰুতিকথা AS Mitoloxía griega AST Qədim yunan mifologiyası AZ Боронғо грек мифологияһы BA Griachische Mythologie BAR
Di Griechisch Mythologii umfasst Gschichte iber d Getter un Helde (Heroe) us em antike Griechelond.
D Religion vun de antike Grieche isch us de Religione vun de iigwonderte Grieche un de vorgriechisch Bevelkerung in Kleinasie un Griechelond entschtonde. Im Verglich zue de große monotheistische Religione fallt s Fehle vun klare Gebot un Verbot uf, wenn d Gettin Nemesis un d Erinnyen (Eumenide) au Zuwiderhondlunge gege d Natur un vor allem de Muettermord bschtroft hen. S konn, in de Antik siter em Xenophanes, vun eme Anthropomorphismus - ere Vermenschlichung vun de Getter – gschproche werre, die sin also durich ihr Urschprung als mythologischi Gschtalte de Mensche vor allem in ihre Schwäche ähnliger wie de eine Gott vun de Jude, Christe un Moslem si konn.
D Religion isch in ihrem Kern polytheistisch gsi, mit verschideni Gettergschlechter (zum Biispil dem vun de Titane), zahlriche Naturdämone, Ortsgetter un Halbgetter. E gschlossener Prieschterstond het s nit gäbe, sundern bschtimmti Heiligtimer zuegordneti Priester, dezue au Seher un Wohrsager. D älteschte Quelle sind unter ondrem d Ilias un d Odyssee vum Homer sowiä d Theogonie vum Hesiod. De Homer un de Hesiod hen d Getter in e bschtimmti Ordnung brocht: Us lokale Getterkult mit witreichende Zueschtändigkeite wird e funktional differenzierter Getterkosmos. Im hellenistische Zytalter vermischt sich d Religion mit orientalische Elemente.
Die Mythologii isch vun de Remer unter ere analoge Getter-Zueordnung vun griechische zue remische Gottheite teilwiis ibernumme worre (lueg römische Mythologie, au: Etrusker). Si het trotz de Christianisierung un em Wegfall vun de Getterverehrung d Johrtousend iberdurt. D Gschtalte vun de griechischi Mythologii hen immer wider d Vorlage fir neiji Werk vun de Kultur glifert. Uzählt sind d Gmälde, Opere oder Theaterstuck, wu de antik Schtoff neij ufgnumme verarbeitet hen.
Mythos (griechisch mýthos) beditet urschpringlig „Red“, „Kund“ oder „Iberliferung“, schpäter verschiebt sich d Beditung meh uf s Uwahrschinlig. Scho antiki Autore verändre de Schtoff zimli, so dass mer teilwiis unterschidligi Abschtommunge und/oder Nochkumme bi de einzelni Gschtalte finde konn.