Judo (jap. 柔道 jūdō [ersti Silbe stimmhaft: dʒɯːdoː; uf Dütsch mäistens ˈjuːdo] wörtlig ‚dr samft/flexibel Wääg‘, abgläitet vo jū ‚samft‘, ‚flexibel‘ und dō ‚Wääg‘) isch e japanischi Kampfsportart, wo s Brinzip von ere „Gwünne dur Noochegee“ beziejigswiis „maximali Wirkig bim ene Minimum an Ufwand“ isch.
Dr Kanō Jigorō (1860–1938) het s Judo am Aafang vom 20. Joorhundert us verschiidene alte Ju-Jitsu Stil (Koryu) entwigglet, won er vo chlii uf gleert gha het.
Judo isch nit nume e Dräänung für e Körper sondern au e Filosofii zum d Persönlichkäit z entwiggle. Es basiert im Wääsentlige uf zwäi filosofische Grundbrinzip: ass mä sich gegesitig hilft und verstoot zum Nutze und Fortschritt vo alle (jita kyōei, 自他共栄) und ass mä dr Körper und dr Gäist so effektiv wie mööglig iisetzt (seiryoku zenyō, 精力善用).
S Ziil isch s, die Brinzip z verinnerlige und uf dr Judomatte (jap. Tatami) bewusst in jedere Beweegig zum Usdruck z bringe. E Judo-Mäister hört im Idealfall nie uf, Judo z braktiziere, au wenn er nit im Dōjō (Dreeningshalle) isch. D Süüle vom Judo si im dradizionelle Sinn mäistens dr Formelauf, jap. Kata, und dr Üebigskampf, jap. Randori (au as Wettkampf, jap. Shiai). Klassischerwiis ghööre au Kogi (講義, Leervordraag) und Mondō (問答, Leergsprööch) zu dene Süüle. S hütige Judo isch stark vo de Wettkampftechnike vo de letschte Joor dominiert und wird dorum vom sogenannte Technikdreening brägt, wo mit em Technike dreniert wärde, wo im Wettkampf effektiv si.
Eme Judo-Kämpfer säit mä au Judoka (jap. 柔道家). S Suffix "Ka" (jap. 家) het d Bedütig vo „öbberem, wo öbbis guet cha“.