E Naame isch es sproochlichs Elemänt und e Wortart, wo me dermit e Mönsch oder es anders Läbewääse oder en Oort oder irgend e Sach wott idäntifiziere und aarede. Im Prinzip sött e Naame hälfe es bestimmts und einzelns Individuum z bezeichne. Will das aber nit i jedem Fall goot und s eifach vill z vill einzelni Sachen und Läbewääse git bruucht me mängisch no Zuenääme und au vil Gattigsnääme, wo für ne chlyni oder au e ganz e groossi Gruppe vo Sache gälte.