Dr Neoklassizismus (au Nöiklassizismus oder Nöiklassik) isch e Stiil in de Künst, wo zwüschen em Erste und em Zwäite Wältchrieg in Öiropa verbräitet gsi isch. Dr Begriff bedütet in andere Sprooche wie im Änglische nid s gliiche wie im Dütsche. Mit em änglische Neoclassicism mäint uf Dütsch dr Klassizismus vom 18. und 19. Joorhundert, aber au dr Neoklassizismus vom zwanzigste.[1]
In dr Muusig isch dr Neoklassizismus brägt gsi vom ene Strääbe noch Klarhäit, Äifachhäit und Klassizidäät. In iim isch e nöiji, tonali und witgehend linear bestimmti Muusig entstande, wo vilmol d Muusig vom 18. Joorhundert (dr Spootbarock und d Früeklassik) für Satztechnike, Forme und Gattige zum Vorbild gnoo het.
In dr Bildende Kunst und dr Archidekduur het sich dr Neoklassizimus an de Ideä vo dr griechische und römische Antike, aber au vom Barock und vom Klassizismus orientiert und het au Elimänt us dr Rönessans übernoo. Er het e formale Geegesatz zu dr Klassische Modärne bildet, wo in dr gliiche Zit ufchoo isch, und het au d Ornamäntik vom Jugendstil und vom Art Nouveau vo vorhär abgläänt.
Im Ballett isch mit em Neoklassizismus e Reformbewegig gmäint, wo sit de 1930er-Joor die „klassische“ Balletttechnike us em früeje 19. Joorhundert nöi überdänkt het und romantischi Handligsballett wider iigfüert het. Er isch im Geegesatz gstande zum Usdrucksdanz und zum Modern Dance, wo denn ufchoo si.
Au in dr Litratuur isch dr Neoklassizismus e Richdig noch 1900 gsi, wo sich bewusst dr Modärne widersetzt het. E Verdräter isch dr spoot Gerhart Hauptmann gsi.
- ↑ Neoclassicism uf dr änglische Wikipedia