Pues collaborar con Wikipedia fusionando esti artículu con Alfonso VIII de Llión. |
Alfonsu IX de Llión[5] (15 d'agostu de 1171, Zamora – 24 de setiembre de 1230, Sarria) foi rei de Llión[6] dende'l 21 de xineru de 1188 hasta la so muerte.
Fíu de Fernandu II de Llión y Urraca de Portugal, tuvo dificultaes pa facese col poder por mor de les intrigues de la so madrastra Urraca López de Haro, qu'aspiraba a entronizar al so propiu fíu, l'infante Sancho. A lo llargo del so reináu tuvo munchos conflictos y tensiones col so primu Alfonsu VIII de Castiella. A cuent d'ellos, tuvo ausente na Batalla de les Naves de Tolosa, anque fizo una gran actividá recuperando pa la Cristiandá les ciudaes de Cáceres, Mérida y Badajoz.
Casó primero con Teresa de Portugal, casoriu anuláu por consanguinidá y llueu (1198) con Berenguela de Castiella, con quien tuvo al infante Fernandu. Tres anular tamién esti matrimoniu, Berenguela llevó al so fía al so llugar de nacencia y llogró convertirlu en rei de Castiella a la muerte d'Enrique I en 1217. Padre y fíu distanciáronse y, al paecer, l'animadversión d'Alfonsu IX pa colos castellanos llevólu a dexar el reinu en manes de Sancha y Dulce, les fíes que tuviera cola so primer esposa, Teresa de Portugal. Sicasí, la madre de Fernandu negoció con Teresa de Portugal la entrega d'una pensión vitalicia a Sancha y Dulce empara de los sos derechos y Fernandu —qu'amenazara a les sos hermanastres con atacar el reinu si nun se cumplíen les sos esixencias— socedió a so padre como rei de Llión, xuntando dambes corones cola llamada Concordia de Benavente.
Predecesor: Fernandu II de Lleón |
Rei de Lleón 1188 - 1230 |
Socesor: Fernandu III el Santu |