Back Min AF لغات مين الصينية Arabic ܠܫܢܐ ܕܡܝܢ ARC मिन भाषा AWA Минь телдәре BA Мин (език) Bulgarian Mineg BR Saro Min BTM Min (llengua) Catalan Mìng-ngṳ̄ CDO
 閩語 / 闽语 / mǐnyǔ' | |
|---|---|
| Faláu en |  China Taiwán Hong Kong Singapur
|
| Rexón | provincies chines de Fujian, Guangdong, Hainan, Shengsi (Zhejiang), Jiangsu y Liyang. |
| Falantes | 60 000 000 |
| Puestu | 10º (Ethnologue 1996) |
| Familia | Sino-tibetanu Sinítico |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | zh
|
| ISO 639-2 | chi (B), zho (T)
|
| ISO 639-3 | Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3 Plantía:Doc ISO3
|
 Estensión del mǐn | |
El mǐn (chinu tradicional: 閩語, chinu simplificáu: 闽语, pinyin: mǐnyǔ) ye una de los principales llingües siníticas por númberu de falantes.
Frecuentemente califíccase al chinu mǐn como un "dialeutu" del chinu, pero realmente'l conxuntu de variedaes mǐn constitúi una caña independiente de la familia sinítica, que de fechu nin siquier ye descendiente del chinu mediu a diferencia del restu de variedaes siníticas.