Diglosia

La diglosia (griegu antiguu: δίγλωσσος, 'de dos llingües' ) ye la situación de convivencia de dos variedaes llingüístiques nel senu d'una mesma población o territoriu, onde unu de los idiomes tien un prestíu —como llingua de cultura, de prestíu o d'usu oficial— frente al otru, que ye apostráu a les situaciones socialmente inferiores de la oralidad, la vida familiar y el folclor.^[1] Cuando hai trés o más llingües, a tal situación denominar poliglosia o multiglosia.^[2]

1. ↑ Francisco Moscoso García, Diccionariu español árabe marroquín, Xunta d'Andalucía, 2005, p. 9: "La esistencia de dos rexistros d'una mesma llingua, el cultu y el dialeutal, ye lo que se conoz col nome de «diglosia»".
2. ↑ Helena Beristáin (1995). Diccionariu de retórica y poética (7ª ed.). Méxicu: Porrúa, páx. 150. ISBN:9684528779.: "Na diglosia hai otra llingua (amás del castellán); cuando hai más, llámase multiglosia, términu introducíu por Ballón".