Enfotu

En socioloxía y psicoloxía social, la enfotu ye la creencia en qu'una persona o grupu va ser capaz y va deseyar actuar de manera fayadiza nuna determinada situación y pensamientos. L'enfotu va vese más o menos reforzada en función de les aiciones.

L'enfotu ye una hipótesis sobre la conducta futura del otru. Ye una actitú que concierne'l futuru, na midida na que esti futuru depende de l'aición d'un otru. Ye una especie d'apueste que consiste en nun esmolese del non control del otru y del tiempu.

Laurence Cornu, L'enfotu nes rellaciones pedagóxiques

L'enfotu ye la seguridá escontra una persona firme que daquién tien escontra otra persona o cosa. “Tengo l'enfotu necesariu pa ganar al rival”. Enfotu refierse, per otra parte, a la familiaridá nel tratu:“Nun fai falta que te peñes cada vez que voi a la to casa, yá tenemos bastante enfotu”, “¿Cómo te atreves a falame d'esa forma? Nunca te di asemeyáu enfotu”. Pa la psicoloxía social y la socioloxía, l'enfotu ye una hipótesis que se realiza sobre la conducta futura del próximu. Trátase d'una creencia qu'envalora qu'una persona va ser capaz d'actuar d'una cierta manera frente a una determina situación: “Voi cunta-y tou al mio padre, tengo enfotu en que m'entienda y ayúdeme”. Nesti sentíu, l'enfotu puede reforzase o debilitase d'alcuerdu a les aiciones de la otra persona. Nel exemplu anterior, si'l padre ayuda al so fíu, l'enfotu va salir fortalecida; pero de lo contrario, l'enfotu va vese traicionada y, nel futuru lo más probable ye que'l fíu nun actúe de la mesma forma. L'enfotu supón una suspensión, siquier temporal, de la incertidume al respective de les aiciones de los demás. Cuando daquién confía nel otru, cree que puede predicir les sos aiciones y comportamientos. L'enfotu, poro, simplifica les rellaciones sociales.

El términu confiabilidad ye usáu xeneralmente pa espresar un ciertu grau de seguridá de qu'un dispositivu o sistema opera exitosamente nun ambiente específico mientres un ciertu periodu. La moderna concepción cuantitativa de la confiabilidad tuvo los sos oríxenes na teunoloxía militar y espacial. Sicasí, la medría na complexidá de los sistemes, la competitividá nel mercáu, y la creciente competencia por presupuestu y recursu aniciaron la espansión de la disciplina a munches otres árees. Cuando la confiabilidad defínese cuantitativamente pue ser especificada, analizada, y conviértese nun parámetru del diseñu d'un sistema que compite contra otros parámetros tales como costu y funcionamientu.

D'alcuerdu a la mayoría de les teoríes que la enceten, tratar d'una suspensión temporal de la situación básica d'incertidume alrodiu de les aiciones de los asemeyaos; gracies a ella, ye posible suponer un ciertu grau de regularidá y predictibilidad nes aiciones sociales, simplificando'l funcionamientu de la sociedá.

Esta esplicación, típicamente funcionalista, correspuende a la orientación teórica de la mayoría de los autores qu'encetaron la tema; na teoría estructural-funcionalista, l'enfotu considerar polo xeneral la base de toles instituciones, y funciona como axugu y contraste del poder, consistente na capacidá d'influyir na aición ayena pa forzala a afaese a les mesmes mires.

El términu aplicar a estadístiques (valores d'enfotu o índiz d'enfotu) y tamién a midida y calibración de máquines destinaes a midir una magnitú (grau d'enfotu de la midida).

El términu aplicáu a una organización o una empresa refléxase a base de dellos factores como la calidá cola que realiza los sos productos y por tanto de les evaluaciones calidable, de códigos éticos y de la so cultura o clima llaboral, pero percima de too ello refléxase por aciu el ethos de la empresa (vezos del so corazón), lo que define'l so calter y los traces que la estremen de cualesquier otra.