Estoicismu

Estoicismu
escuela filosófica (es)

L'estoicismu^[1] ye un movimientu filosóficu fundáu por Zenón de Citio nel 301 e.C. La so doctrina filosófica taba basada nel dominiu y control de los fechos, coses y pasiones qu'alterien la vida, valiéndose de la virtú y la razón del calter personal. El so oxetivu yera algamar la felicidá y la sabiduría prescindiendo de los bienes materiales.^[2]

Mientres el periodu helenísticu adquirió mayor importancia y espardimientu, ganando gran popularidá per tol mundu grecorromanu, especialmente ente les élites romanes. El so periodu de preeminencia va del sieglu III e.C. hasta finales del sieglu II d. C. Tres esto, dio signos d'escosamientu que coincidieron cola descomposición social del altu Imperiu romanu y la puxanza del cristianismu.

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: estoicismu
2. ↑ «Significáu d'Estoicismu». Consultáu'l 6 de febreru de 2017.