Evanxeliu de Xuan

Evanxeliu de Xuan
evanxeliu y llibru de la Biblia
Datos
Autor	Xuan l'Apóstol
Xéneru	evanxeliu
Formáu por	Juan 1 (es) Juan 2 (es) Juan 3 (es) Juan 4 (es) Juan 5 (es) Juan 6 (es) Juan 7 (es) Juan 8 (es) Juan 9 (es) Juan 10 (es) Juan 11 (es) Juan 12 (es) Juan 13 (es) Juan 14 (es) Juan 15 (es) Juan 16 (es) Juan 17 (es) Juan 18 (es) Juan 19 (es) Juan 20 (es) Juan 21 (es) Último evangelio (es) La revelación de Dios en Xesucristu

L'Evanxeliu de Xuan, tamién llamáu Evanxeliu según san Xuan o Evanxeliu según Xuan, y conocíu como «el cuartu evanxeliu», ye unu de los evanxelios canónicos constitutivos del Nuevu Testamentu, carauterizáu poles marcaes diferencies estilístiques y temátiques, como asina tamién poles diverxencies nel so esquema cronolóxico y topográfico respectu de los otros trés, llamaos evanxelios sinópticos (Matéu, Marcos y Lluques). L'Evanxeliu de Xuan non solo contién munchos pasaxes ensin equivalente nos otros evanxelios canónicos, sinón qu'entá los pasaxes con cierta semeyanza son presentaos de forma totalmente diversa en cuanto al conteníu, al llinguaxe, a les espresiones y xiros con que predica Xesús de Nazaré y a los llugares del so ministeriu. La tradición apostólica atribúi l'autoría d'esti evanxeliu a Xuan l'apóstol y evanxelista anque, dada la falta d'unidá na so redaición final, l'estilu y la fecha supuesta de redaición (en redol al añu 90 d. C.), ente otros puntos, cuestiónase tantu l'autoría en sí como los sos algames (redactor, comunidá responsable). Esiste la posibilidá de que l'Evanxeliu de Xuan fuera frutu de la comunidá fundada alredor d'unu de los discípulos de Xesús, presentáu nel evanxeliu col títulu de «discípulu a quien Xesús amaba», de xuru la d'Éfesu.

Ente les carauterístiques del Evanxeliu de Xuan, acéptase llargamente la de ser un escritu pa la meditación nel que sobresalen los discursos como forma de reflexón en redol a la figura de Xesús de Nazaré, a quien se presenta dende'l prólogu como'l Logos, la Pallabra eterna de Dios. Ye un evanxeliu por demás simbólicu y llitúrxicu, qu'enmarca'l ministeriu públicu de Xesús na socesión de festividaes xudíes (ente elles, la Pascua xudía, la Fiesta de la dedicación o de les lluminaries y la Fiesta de los tabernáculos o de les tiendes). Munchos estudiosos vieron nel Evanxeliu de Xuan un calter marcadamente místicu.

Los discutinios de que foi y ye oxetu l'Evanxeliu de Xuan son la resultancia de la so singularidá. Nun se trata d'una obra corriente: apuéstase'l so autor, l'ambiente que pudiera influyir nel so pensamientu y les sos maneres d'espresión, la so estructura lliteraria, les sos fontes y hasta la naturaleza del llibru. Con tou, siempres foi recibíu ensin reticencies per parte de la Ilesia.^{[Nota 1]} La bibliografía sobre l'Evanxeliu de Xuan amontóse enforma nel últimu sieglu, y güei ye por demás abondosu. Xunto colos numberosos analises que d'él se fixeron, púnxose entá más de manifiestu la so fondura, que supera'l marcu puramente relixosu (cristolóxicu, soteriológico y eclesiológico) y que, al traviés del tiempu, algamó los más diversos campos de la cultura y de les artes.

1. ↑ Aland y Aland (1995). The text of the New Testament, p. 101..

Error de cita: Esisten etiquetes <ref> pa un grupu llamáu "Nota", pero nun s'alcontró la etiqueta <references group="Nota"/> correspondiente