La historia de les relixones ye una ciencia humana o ciencia social que tien por oxetu d'estudiu les relixones, o más esautamente los conxuntos de práutiques relixoses y creencies relixoses, ritos y mitos. Establezse como disciplina estremada de la teoloxía (estudiu filosóficu de la divinidá -incluyendo la considerancia de la so existencia-) y de la historia de la Ilesia (una caña de la historiografía con marcáu calter confesional católicu) a partir de la segunda metá del sieglu XIX, nel marcu del desenvolvimientu de les idees llaiques, l'alderique de separación Ilesia-Estáu y l'entamu d'otres ciencies sociales, especialmente l'antropoloxía, la psicoloxía y la socioloxía (antropoloxía de la relixón, psicoloxía de la relixón y socioloxía de la relixón). Tien una proximidá bien direuta con otres perspectives d'estudiu científicu de les relixones: los conceutos de relixón comparada (o relixones comparaes), de mitoloxía comparada (o mitoloxíes comparaes); menos direuta cola fenomenoloxía de la relixón (filosofía de la relixón en términos consistentes cola orientación de los creyentes); ya inclúyese, con toes estes disciplines, na disciplina global que suel denominase ciencia de la relixón, ciencies de la relixón o estudios relixosos, anque n'ocasiones fai equivalente nun sentíu estensu a les anteriores y entiéndese como una de les posibles denominaciones d'una disciplina d'estudiu integral de la relixón y les relixones.
Nun convien confundila cola Historia Sagrada (perspeutiva providencialista de la historia humana, anque davezu llindada a la historia bíblica -narración histórica contenida na Biblia-).