Elamita | |
---|---|
Faláu en | Imperiu elamita, Imperiu persa (del IV al VII sieglu e.C.) |
Rexón | Oriente Próximu |
Falantes | Llingua muerta |
Familia | llingües elamo-drávides (?) |
Estatus oficial | |
Oficial en | Nengún país |
Reguláu por | Nun ta reguláu |
Códigos | |
ISO 639-1 | nengún |
ISO 639-2 | elx
|
ISO 639-3 | |
Estensión del elamita |
El elamita ye una llingua muerta que se faló nel antiguu Imperiu elamita.
El elamita yera una llingua aglutinante y nun taba emparentada coles llingües camito-semites o indoeuropees vecines. Y anque dalgunos llamen al elamita "hermana" del sumeriu, les dos llingües nun paecen tar rellacionaes. Dellos autores creen que ta rellacionáu coles llingües dravídiques, falaes na actualidá nel sur de la India (ver llingües elamo-drávides).
El elamita tamién foi una llingua oficial del Imperiu persa del sieglu IV al VI e.C. Los últimos testos escritos en elamita son de la dómina de la conquista del Imperiu persa por Alexandru Magnu.
La gramática elamita tien concordanza de casos ente sustantivos llamada Suffixaufnahme (del alemán incorporación del sufixu, vease en: o de:).