El llustre o rellumu ye una propiedá física que describe la manera en que la lluz interactúa cola superficie d'una roca, cristal, mineral o texíu y refléxase nella.[1] Anque los minerales con verdaderu «llustre adamantino» nun son frecuentes, dos exemplos son la cerusita y el circoniu.[1] Depende de dellos factores, como son:
La pallabra llustre provién del llatínlux, y significa rellumu o brillantez.
Tien de tenese en cuenta qu'esisten tres tipos de llustre o rellumu:
Rellumu metálicu, producíu por sustancies opaques.
Rellumu non metálicu, producíu por sustancies tresparentes. Dientro d'ésti esisten dellos tipos de llustre, que de mayor a menor índiz de refraición son:
Adamantino: como'l del diamante —d'ende'l so nome—, referíu al más intensu.[2]
Resinosu: como'l del azufre, ye un rellumu intensu y de color amarellentáu.
Vítreu: como'l del cuarzu, ye'l más común nos minerales.[3]
Grasu: como'l de les superficies de frayatu del cuarzu.
Terrosu: como la bauxita, el que presenten los minerales que nun reflexen la lluz.
Rellumu submetálico, el de sustancies opaques cuando son grueses pero que cuando se exfolian en llámines fines son tresparentes.
Términos descriptivos usaos en xemes inclúin vítreu como'l vidriu; resinosu, como'l ámbare; ceroso, como'l jade; grasoso, como la esteatita; anacarado o perloso y sedosu.
El términu tamién s'utiliza pa describir otros elementos con un rellumu particular (por casu, testiles como la seda y el rasu, o metales).
↑ 1,01,1Dulda, Rudolf & Rejl, Lubos (1990). Minerals of the World. Arch Cape Press. ISBN 0-517-68030-0.