Back Lorenzo Valla AN لورينزو فالا Arabic لورينزو ڤالا ARZ Ларэнца Вала BE Lorenzo Valla Catalan Lorenzo Valla Czech Lorenzo Valla CY Lorenzo Valla Danish Lorenzo Valla German Λορέντσο Βάλλα Greek
Lorenzo Valla | |
|---|---|
,_RP-P-1909-4359.jpg) | |
| Vida | |
| Nacimientu | Roma, 1407[1] |
| Llingua materna |
italiano medieval (es)  |
| Muerte | Roma, 1 d'agostu de 1457[1] (49/50 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de Pavia |
| Llingües falaes |
llatín medieval italiano medieval (es) |
| Alumnu de |
Leonardo Bruni Giovanni Aurispa |
| Profesor de |
Pomponio Leto (es) Giovanni Garzoni Giuniano Maio |
| Oficiu | escritor, filólogu, profesor universitariu, filósofu, presbíteru católicu romanu, humanista del Renacimientu |
| Emplegadores | Universidá de Pavia |
| Trabayos destacaos |
De falso credita et ementita Constantini donatione declamatio (en) Confutatio in Morandum (en) Elegantiarum linguae latinae libri sex (en) Confutatio altera in Morandum (en) Fabelle Aesopi (en) Apólogo contra Poggio Bracciolini (es) |
| Movimientu | Humanismu[2] |
| Creencies | |
| Relixón | Ilesia Católica |
 | |
Lorenzo Valla (Laurentius Valla nel so nome llatín; Roma, 1406/1407 - ibidem, 1 d'agostu de 1457) foi un humanista, orador, educador y filósofu italianu, consideráu'l pioneru de la crítica histórico y filosófico.
Foi conocíu nel so tiempu pola so demostración de que la Donación de Constantino, documentu por aciu el que'l papáu se arrogaba el dominiu d'estensos territorios d'Occidente, yera una falsificación. Nel terrén de la filoloxía bíblica, la so aportación máxima fueron los comentarios al Nuevu Testamentu, que seríen la base de la crítica testual d'humanistes posteriores como Erasmu de Rotterdam. Otru aspeutu pol que foi relevante ye la so redaición d'una nueva gramática llatina, les Elegancies de la llingua llatina (De elegantia linguae latinae), que superaba les gramátiques medievales y enseñaba un llatín clásicu de gran correición y elegancia. Coles mesmes, destaca'l so tratáu de lóxica aristotélica Disputaciones dialéutiques (Dialecticae disputationes), que simplificaba y racionalizaba la decadente escolástica cristiana.[3]
- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11927487z. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ «Q43475509» (en rusu). Great Soviet Encyclopedia. Volume 8, 1927.
- ↑ Antonio Domínguez Ortíz, Historia Universal: Edad Moderna, Barcelona, Vicens Vives, 1983, vol. III, páx. 110 y ss. ISBN 84-316-2167-2