Paz

La pallabra paz^[1] deriva del llatín pax. Ye xeneralmente definía, en sentíu positivu, como un estáu de tranquilidá, y en sentíu opuestu como ausencia d'inquietú, violencia o guerra.

Dende'l puntu de vista del Derechu internacional, y por estensión de la definición anterior, el términu Paz nun conveniu o tratáu que pon fin a la guerra (como por exemplu, la Paz de Westfalia).

Pue falase d'una paz social comu entendimientu y bones rellaciones ente los grupos, clases o estamentos sociales dientro d'un país. Nel planu individual, la paz noma un estáu interior, ensin cólera, odiu y más xeneralmente de sentimientos negativos. Ye, por tanto, deseada pa unu mesmu y tamién pa los demás, fasta'l puntu de convertise nun saludu (la paz te contigo) o nuna meta na vida.

La Paz ye tamién una parte de la liturxa católica.

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: Paz