Physeter macrocephalus romu | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Vulnerable (IUCN 3.1)[1] | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Animalia | |
Filu: | Chordata | |
Clas: | Mammalia | |
Orde: | Artiodactyla | |
Infraorde: | Cetacea | |
Parvorde: | Odontoceti | |
Familia: | Physeteridae | |
Xéneru: |
Physeter Linnaeus, 1758 | |
Especie: |
P. macrocephalus Linnaeus, 1758 | |
Distribución | ||
Distribución de Physeter macrocephalus | ||
Consultes | ||
[editar datos en Wikidata] |
El romu o cachalote (Physeter macrocephalus) ye una especie de mamíferu marín del infraorde Cetacea del suborde Odontoceti, que tien el celebru más grande que cualesquier otru animal esistente. El romu ye l'únicu miembru del xéneru Physeter. Ye una de les trés especies vivientes de la familia Physeteridae, xunto col cachalote pigméu y cachalote nanu.
Un machu puede crecer hasta 20,5 metros de llargu. Ye l'animal dentáu más grande qu'esiste. La cabeza puede llegar a un terciu del llargor total del animal. Tien una distribución cosmopolita en tolos océanus. La especie alimentar de calamares y pexes, somorguiándose a fondures d'hasta tres quilómetros, lo cual convertir nel mamíferu que se somorguia a mayor fondura. La so dieta inclúi'l calamar xigante y el calamar colosal. Ye'l depredador viviente más grande y posiblemente el mayor qu'esistiera enxamás, non pol fechu d'alimentase d'otros animales (lo cual tamién ye ciertu en tolos cetáceos, incluyendo les grandes ballenes), sinón por realizar depredación activa sobre animales autónomos. El chasquíu producíu pol romu ye'l soníu más intensu producíu por animal dalgunu, pero la so función desconozse (anque se cree que lo usa como sonar y como un mediu p'amoriar a les sos preses). Esti cetaceu vive en grupos, nos cualos les femes y les sos críes tán dixebraos de los machos más vieyos. Les femes cooperen pa protexer y alimentar a los sos retueyos. Dan a lluz de cada trés a seis años, y el cuidu de les críes lleva más d'una década.
Mientres el periodu entendíu ente principios del sieglu XVII hasta finales del sieglu XX, el romu se cazaba pa llograr l'espermaceti y otros productos, como aceite y ámbare gris. El espermaceti emplegábase enforma como insumo para veles, xabón, cosméticos y aceite pa usu industrial. Por cuenta del so tamañu, el romu podía delles vegaes defendese conducentemente de los primeros balleneros. El casu más famosu foi'l barcu Essex fundíu por un romu en 1820. Como resultáu de la caza intensiva nos sieglos XIX y XX atópase anguaño señaláu como especie vulnerable pola UICN. El romu casi escarez de depredadores naturales, una y bones pocos animales son lo suficientemente fuertes p'atacar con ésitu a un adultu saludable. Sicasí, les orques ataquen a los grupos y maten a les sos críes. Son animales llonxevos y pueden vivir más de setenta años.
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes iucn