Profeta

El términu profeta provién del llinguaxe relixosu y refierse a una persona que sirve como intermediario ente la humanidá y la divinidá. Puramente falando, un profeta ye daquién que sostién tener una esperiencia personal de Dios y recibíu d'él la misión de comunicar les sos revelaciones y, de resultes d'ello, fala nel so nome a los seres humanos. El profeta tien cualidaes de intercesor pol pueblu ante Dios y de la mesma ye mensaxeru de la so pallabra. El so carisma d'interpretar la historia dende la perspeutiva de Dios recibe'l nome de don de profecía.

Eventualmente, utilízase'l términu pa designar a daquién que prediz acontecimientos futuros, xeneralmente cuando lo fai interpretando señales o basáu nuna revelación sobrenatural; pero ello puede dar llugar al tracamundiu, polo que suel en tal casu emplegase vidente, de manera d'estremalo de los profetes, quien comuniquen la pallabra de Dios.^[2]

Magar la pallabra profeta deriva del griegu profētēs (προφήτης, que'l so significáu ye'l de 'mensaxeru', 'voceru' y 'incidente políticu'),^[3] l'usu de la pallabra profeta con sentíu puramente monoteísta remontar a la cultura de los hebreos al traviés de la pallabra nabí (נְבִיא),^[4] términu que gradualmente foi introducíu y emplegáu polos cultos xudíu, cristianu y musulmán.

↑ Representáu nel Altar de Isenheim (Muséu de Unterlinden, Apinar); esti profeta tópase dientro del marcu de l'Anunciación; posiblemente sía'l profeta Isaías (740-700 e.C.).
↑ DRAE → Profeta: 1. "Posesor del don de profecía"; 3. "Home que fala en nome y por inspiración de Dios".
↑ Na relixón griega, los profetes yeren sacerdotes adscriptos a los templos, cuantimás los oraculares, que s'encargaben d'interpretar los vaticinios divinos.
↑ En plural, nevi'ím (נְבִיאִים); polo xeneral, el términu plural ye escritu en calteres llatinos yá sía con "v" o con "b" (naví → nevi'im; nabí → nebi'im). Nel términu "TaNaKh" (Biblia hebrea), la lletra hebrea nun —"נ", qu'equival a la lletra "N" del alfabetu asturianu y iniciala precisamente la pallabra Nevi'ím, ye emplegada na llingua hebrea pa designar a los profetes d'Israel.

[1] Representáu nel Altar de Isenheim (Muséu de Unterlinden, Apinar); esti profeta tópase dientro del marcu de l'Anunciación; posiblemente sía'l profeta Isaías (740-700 e.C.).

[2] DRAE → Profeta: 1. "Posesor del don de profecía"; 3. "Home que fala en nome y por inspiración de Dios".

[3] Na relixón griega, los profetes yeren sacerdotes adscriptos a los templos, cuantimás los oraculares, que s'encargaben d'interpretar los vaticinios divinos.

[4] En plural, nevi'ím (נְבִיאִים); polo xeneral, el términu plural ye escritu en calteres llatinos yá sía con "v" o con "b" (naví → nevi'im; nabí → nebi'im). Nel términu "TaNaKh" (Biblia hebrea), la lletra hebrea nun —"נ", qu'equival a la lletra "N" del alfabetu asturianu y iniciala precisamente la pallabra Nevi'ím, ye emplegada na llingua hebrea pa designar a los profetes d'Israel.

[1]

[2]

[3]

[4]