Sexismundu de Luxemburgu (n'húngaru: Luxemburgi Zsigmond, n'alemán: Sigismund von Luxemburg, en croata: Žigmund Luksemburški, en checu: Zikmund Lucemburský) o tamién frecuentemente reseñáu como Sexismundu d'Hungría (n'húngaru: Zsigmond magyar király; Núremberg, 15 de febreru de 1368 - Znojmo, 9 d'avientu de 1437) foi eleutor de Brandeburgu dende 1378 hasta 1388 y nuevamente dende 1411 hasta 1415, rei d'Hungría y Croacia dende 1387 hasta 1437, de Reis de Bohemia Bohemia dende 1419, y emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu dende 1433 hasta 1437; foi l'últimu emperador de la Casa de Luxemburgu. Tamién foi rei d'Italia dende 1431, y rei de Romanos dende 1411. Yera fíu del emperador Carlos IV y la so cuarta esposa, Isabel de Pomerania. Dirixó un exércitu cruzáu européu contra los turcos, qu'apruxeren en Serbia y Bulgaria, pero foi ganáu de manera contundente en Nicópolis en setiembre de 1396, malapenes llogrando escapar de la captura. Sexismundu foi unu de los impulsores del Conceyu de Constanza que punxo fin al cisma papal, pero qu'a la fin tamién condució a les guerres husitas qu'apoderaron l'últimu periodu de la vida de Sexismundu.
Mientres el so reináu afitó'l centru del so imperiu na corte húngara de Buda (actual Budapest), dende onde gobernó nos sos últimos años a Bohemia y al Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Foi soterráu en Nagyvárad (agora llamada Oradea, en Rumanía) xunto a la tumba del rei San Ladislao I d'Hungría.