Shaolin

Monumentos históricos de Dengfeng na "Ciudá del cielu y de la tierra"
Patrimoniu de la HumanidáUNESCO
Fachada principal del templu de Shaolin.
Shaolin alcuéntrase en China
Shaolin
Shaolin (China)
Llugar  China
Criterios Cultural: iii, vi
Referencia 1305rev
Inscripción 1996 (XX Sesión)
Área Asia y Oceanía
Cambiar los datos en Wikidata
Shaolin
Nome chinu
Chinu tradicional 少林寺
Hanyu pinyin Shàolínsì
Lliteralmente: El monesteriu del monte nuevu o nuevu
Treslliteraciones
Mandarín
Hanyu Pinyin Shàolínsì
Wade–Giles Shao-lin Szu
Canton
Jyutping Siu3lam4 Zi6
Romanización yale Siulam
[editar datos en Wikidata]

El monesteriu de Shaolin (chinu: 少林寺, pinyin: Shàolínsì; cantonés: Siulam; significa 'El monesteriu del monte nuevu o nuevu') ye un templu budista, asitiáu na provincia china de Henan y famosu pola so rellación col budismu chán (zen) y la conexón coles artes marciales de China.[1] Ye, probablemente, unu de los monesterios budistes más famosos n'Occidente; conocíu más pol arte marcial o Shaolin Chuan (chinu tradicional: 少林拳, pinyin: Shàolínquán; significa 'Puñu de Shaolin', tamién llamáu Shaolin Wushu o Shaolin Kung Fu) que por el mesmu budismu.

Nel templu de Henan, desenvolvióse una forma particular de práutica relixosa integrada al entrenamientu del complexu arte marcial, que s'estendió más allá del templu. Col correr de los sieglos, otros templos fueron integraos a la orde de Shaolin, que ye símbolu d'un paradóxicu sincretismu ente un sistema de llucha (qu'inclúi golpes de puños, pataes, imitación d'animales y usu d'armes) col conceutu de non violencia. El Budismu tien como centru de les sos enseñances el principiu d'Áhimsa (la non violencia), y el vegetarianismo ye parte d'esti conceutu, al cual los monxos xuntáronse per cientos d'años.[2][3]

El monesteriu, xunto al so Monte de pagodes, foi inscritu como Patrimoniu de la Humanidá el 31 de xunetu de 2010 como parte de la denominación Monumentos históricos de Dengfeng na "Ciudá del cielu y de la tierra"[4]

  1. Shahar, Meir (avientu de 2001). «Ming-Period Evidence of Shaolin Martial Practice». Harvard Journal of Asiatic Studies 61 (2):  páxs. 359-413. ISSN 0073-0548. 
  2. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-12-16.
  3. Myths and Logic of Shaolin Kung Fu (2001), documental de la National Geographics.
  4. El Comité de Patrimoniu de la Humanidá inscribe cinco nuevos sitios culturales y aprueba estensiones de dos yá esistentes.

Shaolin

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne