Vientos alisios

Los vientos alisios soplen de manera relativamente constante en branu (hemisferiu norte) y menos en iviernu. Circulen ente los trópicos, dende los 30-35º de llatitú escontra'l ecuador. Dirixir dende les altes presiones subtropicales, escontra les baxes presiones ecuatoriales.

El movimientu de rotación de la Tierra esvia a los alisios escontra l'occidente, y por ello soplen del nordés (NE) al suroeste (SO) nel hemisferiu norte y del sureste(SE) escontra'l noroeste (NON) nel hemisferiu sur. Les dómines nes que los alisios soplen con menor intensidá constitúin un peligru, especialmente pa los veleros.^[1]

Nel ecuador produzse un ascensu masivu d'aire templao, aniciando, una zona de baxes presiones que vien ser ocupada por otra masa d'aire qu'apurren los alisios. Les mases d'aire caliente que xuben, van esfreciéndose pasu ente pasu y diríxense a bastante altor en sentíu contrariu a los alisios, escontra les llatitúes subtropicales, d'onde proceden estos. Los vientos alisios formen parte de la circulación de Hadley que tresporta'l calor dende les zones ecuatoriales hasta les subtropicales reemplazando l'aire caliente per aire más fríu de les llatitúes cimeres. Como yá se dixo, la rotación terrestre ye la que produz la esviación escontra l'occidente d'estos vientos, esviación que se conoz como la fuercia o efeutu de Coriolis, que'l so nome vien de Gaspard Coriolis, un científicu francés que describió los mecanismos d'esti procesu.

Cuando converxen los vientos alisios de dambos hemisferios anicia la ZCIT, Zona de Converxencia Intertropical.^[2]

1. ↑ Glossary of Meteorology. «trade winds». American Meteorological Society. Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'avientu de 2008.
2. ↑ Glossary of Meteorology (xunu de 2000). «Doldrums». American Meteorological Society.