Georg Philipp Telemann (Magdeburg, 14. mart 1681. - Hamburg, 25. juni 1767.), njemački kompozitor iz vremena kasnog baroka, bio je jedan od vođa tzv. hamburške škole tokom njegove nadmoći u Njemačkoj. Bio je najslavniji kompozitor svog doba, uz Georga Friedricha Händela i Johanna Sebastiana Bacha koje je i nadživio. Telemannovo muzičko stvaralaštvo sadrži više od 3000 postojećih radova među kojima i 31 kantatu iz ciklusa za luteranski crkveni kalendar i najveće je od svih većih kompozitora u tzv. zapadnoj muzici. Bio je jedan od prvih izdavača svoje muzike, a njegove zbirke Der Getreue Music-Meister (bos. "Vjerni muzički majstor") iz 1723. godine i Musique de Table iz 1728. godine bili su bestseleri. Bio je multiinstrumentalista i gotovo u potpunosti samouk u muzici. Telemannova muzika sadrži nekoliko nacionalnih stilova (francuski, italijanski), a čak je povremeno bila pod uticajem poljske popularne muzike. Ostao je na čelu svih novih muzičkih tendencija, a njegova muzika je važna veza između kasnog baroka i početka klasičnog stila.[1]