Back Hendrik Lorentz AF Hendrik Antoon Lorentz ALS Hendrik Antoon Lorentz AN هندريك أنتون لورنتس Arabic هندريك انتون لورنتس ARZ Hendrik Antoon Lorentz AST Hendrik Lorentz AY Hendrik Lorens AZ هندریک لورنتز AZB Hendrik Lorentz BAN
Hendrik Antoon Lorentz (Arnheim, 18. juli 1853. – Haarlem, 4. februar 1928) bio je nizozemski fizičar.[1]
Bio je univerzitetski profesor u Leidenu te direktor istraživačkog instituta u Haarlemu. Svojim radovima mnogo je pridonio razvoju elektromagnetne teorije i poznavanju strukture materije. Proučavao je pojave kod naelektriziranih tijela u kretanju i postavio osnovu za posebnu teoriju relativnosti. Prvi je izračunao širenje interferencijskih maksimuma kod difrakcije svjetlosti u kristalima (Lorentzov faktor). Proučavao je binarne plinove u kojih je masa molekula jednog plina mnogo veća od mase od mase molekula drugog plina (Lorentzov plin) i rezultate primjenio na teoriju elektrona u metalu. Godine 1902. dobio je Nobelovu nagradu za fiziku zajedno sa Pieterom Zeemanom s kojim je otkrio i na osnovi klasične teorije prvi proračunao cijepanje singletnih spektralnih linija u tri komponenete (Lorentzov triplet) u vanjskom magnetskom polju (normalni Zeemanov efekt).
- ^ "Hendrik Antoon Lorentz | Dutch physicist". Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 20. 3. 2016.