Logika (grčki: govor, riječ, um, misao, zakon) jeste filozofska disciplina koja se bavi izučavanjem oblika i zakona istinitog i pravilnog mišljenja. Ljudsko mišljenje sadrži sve ono što čovjek misli i taj sadržaj je izuzetno raznovrstan i velik. Mišljenje je refleksija beskonačnog univerzuma fenomena i procesa, uključujući i sam proces mišljenja. Forme ili oblici sadržaja mišljenja, odnosno način ispoljavanja mišljenja, ujedno su i osnovni elementi ili glavne kategorije logike: pojam, sud i zaključak.[1][2]
Logika je, po svom sadržaju, sistematsko proučavanje tvrdnji (sudova, argumenata) i njihovih veza sa zaključkom. Logički ispravna tvrdnja je ona kod koje postoji logička osnova koja povezuje pretpostavku iz tvrdnje sa zaključkom i potvrđuje je.
Osim navedenih, naučna logika se koristi i drugim pojmovima, kao što su: definicija, specifikacija, naučna činjenica, naučni problem, naučno otkriće, distinkcija (razlika), deskripcija (opis), eksplanacija (obrazloženje), predviđanje, dokaz, opovrgavanje, problem, hipoteza (pretpostavka), teorija, zakon (pravilo), verifikacija (potvrđivanje).[3] Jasno je da se mnogi od ovih pojmova koriste i u drugim naukama, sa identičnim ili sličnim značenjem i primjenom.
U okviru logike primjenjuju se različite metodologije rezonovanja: dedukcija, koja se od vremena klasične logike smatrala kao jedina validna metoda, indukcija, koja je i dalje predmet kritika[4] i abdukcija (latinski: abductio - odvođenje).[5] koju revalorizira filozof Charles Sanders Peirce.
|url=
(pomoć), 11. 10. 2011. Pristupljeno 30. 4. 2016.