Rat u Bosni i Hercegovini

Rat u Bosni i Hercegovini
Rat u SFRJ
Slijeva nadesno, u smjeru kazaljke na satu:
1. Zgrada Izvršnog Vijeća gori u plamenu nakon što je pogođena sa srpskih položaja oko Sarajeva
2. U maju 1992; Ratko Mladić s vojnicima VRS-a
3. Norveški UN vojnik u Sarajevu
Datum1. april 1992 – 14. decembar 1995.
LokacijaBosna i Hercegovina
Ishodbez vojnog pobjednika
Sukobljene strane
1992–94:

Republika Bosna i Hercegovina Hrvatska Republika Herceg-Bosna

Hrvatska
1992–94:

Hrvatska Republika Herceg-Bosna

Hrvatska
1992–94:

Republika Srpska
Republika Srpska Krajina
od 1993:
Autonomna pokrajina Zapadna Bosna

Podrška:

SR Jugoslavija
1994–95:

Republika Bosna i Hercegovina
Hrvatska

Podrška:

NATO
1994–95:

Republika Srpska
Republika srpska krajina
Autonomna pokrajina Zapadna Bosna

Podrška:

SR Jugoslavija
Komandanti
Vojne jedinice
ARBIH:
110.000 vojnika
100.000 rezervi
40 tenkova
30 oklopnih transportera[1]
NATO:
38 ratnih aviona (Operacija "Namjerna sila")
HVO:
45.000–50.000 vojnika[2]
75 tenkova
50 oklopnih transportera
200 komada artiljerije[3]
Hrvatska Vojska:
15.000 vojnika[4]
JNA:
Nepoznato
VRS:
80.000 vojnika
300 tenkova
700 oklopnih vozila
800 komada artiljerije
AP Zapadna Bosna:
4.000–5.000 vojnika[5]
Žrtve
Bošnjaci:
30.521 vojnika
31.583 civila
NATO:
Srušeni američki F-16 i francuski Mirage 2000 ratni avioni
Hrvati:
6.000 vojnika
2.484 civila

Ostali:
101 vojnika
470 civila


Neutvrđeno:
5.100
Srbi
21.173 vojnika
4.179 civila

Rat u Bosni i Hercegovini[a] bio je međunarodni vojni sukob na području Bosne i Hercegovine, koji je trajao od 6. aprila 1992. do 14. decembra 1995. između Republike Bosne i Hercegovine, SR Jugoslavije i Republike Hrvatske, zajedno sa samoproglašenim paradržavama unutar teritorije Bosne i Hercegovine, Republika Srpska (prvobitno proglašena kao Srpska Republika Bosna i Hercegovina 1991, sada entitet u sastavu Bosne i Hercegovine), Hrvatska Republika Herceg-Bosna (proglašena 1991) i Autonomna pokrajina Zapadna Bosna (proglasio je Fikret Abdić 1993).

Konflikt je sprva bio između jedinica JNA u BiH koje su se kasnije transformirale u Vojsku Republike Srpske (VRS) na jednoj strani i Armije Republike Bosne i Hercegovine (ARBiH) koja je uveliko bila sastavljena od Bošnjaka, kao i hrvatskih snaga poznatih kao Hrvatsko vijeće odbrane (HVO) na drugoj strani. Tenzije između Bošnjaka i Hrvata su se pojačale krajem 1992, što je dovelo do Bošnjačko-hrvatskog sukoba koji je eskalirao početkom 1993.[6] Rat u Bosni i Hercegovini okarakterisan je teškim borbama, neselektivnim granatiranjem gradova i naselja, etničkim čišćenjem i sistematskim silovanjem, uništavanjem spomenika kultura, što su uglavnom činile srpske snage,[7] a u manjem omjeru hrvatske[8] i bošnjačke.[9]

Srbi, iako sprva vojno superiorniji zbog oružja i resursa koje su imali od JNA, eventualno su izgubili momentum jer su Bošnjaci i Hrvati ušli u savez protiv Republike Srpske 1994. godine praveći Federaciju Bosne i Hercegovine nakon Vašingtonskog sporazuma. Iako je postojao embargo na oružje od strane UN-a prema Bošnjacima, nakon genocida u Srebrenici i masakra na Markalama, NATO je 1995. intervenisao operacijom "Namjerna sila" ciljajući položaje Vojske RS-a, što se ispostavilo važnim za završetak rata.[10][11] Rat je završio nakon potpisivanja Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini u Parizu 14. decembra 1995. Mirovni pregovori su održani u Daytonu i završeni 21. novembra 1995.[12]

Bosna i Hercegovina je podigla optužnicu protiv Srbije za genocid pred Međunarodnim sudom pravde. Sud je 21. februara 2007. objavio presudu u kojoj je odbacio tužbu protiv Srbije[13] i zaključio da je rat imao međunarodni karakter.

Početkom 2008, Haški tribunal je osudio 45 Srba, 12 Hrvata i četiri Bošnjaka za ratne zločine tokom rata u Bosni i Hercegovini.[14] Najnoviji izvještaji procjenjuju da je oko 100.000 ljudi poginulo tokom rata.[15][16][17] Preko 2,2 miliona ljudi je raseljeno,[18] čineći rat najrazornijim konfliktom u Evropi nakon završetka Drugog svjetskog rata.[19][20] Osim toga, procijenjeno je da je 12.000–50.000 žena silovano, uglavnom od srpskih snaga, gdje su žrtve uglavnom bile Bošnjakinje.[21][22]

  1. ^ Ramet 2010, str. 130.
  2. ^ Christia 2012, str. 154.
  3. ^ Ramet 2006, str. 450.
  4. ^ Mulaj 2008, str. 53.
  5. ^ Ramet 2006, str. 451.
  6. ^ Christia 2012, str. 172.
  7. ^ Wood 2013, str. 140, 343.
  8. ^ Forsythe 2009, str. 145
  9. ^ "Bosnia Handout". fas.org.
  10. ^ Cohen, Roger (31. 8. 1995). "Conflict in the Balkans: The overview; NATO presses Bosnia bombing, vowing to make Sarajevo safe". The New York Times. Pristupljeno 5. 5. 2011.
  11. ^ Holbrooke, Richard (1999). To End a War. New York: Modern Library. str. 102. ISBN 978-0-375-75360-2. OCLC 40545454.
  12. ^ "Dayton Peace Accords on Bosnia". US Department of State. 30. 3. 1996. Pristupljeno 19. 3. 2006.
  13. ^ https://humanrightshouse.org/articles/serbia-not-guilty-of-genocide-2/
  14. ^ "Karadzic Sent to Hague for Trial Despite Violent Protest by Loyalists". The New York Times. 30. 7. 2008.
  15. ^ "Bosnia war dead figure announced". BBC. 21. 6. 2007. Pristupljeno 16. 2. 2013.
  16. ^ "Bosnia's dark days – a cameraman reflects on war of 1990s". CBC. 6. 4. 2012. Pristupljeno 16. 2. 2013.
  17. ^ Logos 2019, str. 265, 412.
  18. ^ "Jolie highlights the continuing suffering of the displaced in Bosnia". UNHCR. 6. 4. 2010. Pristupljeno 19. 10. 2010.
  19. ^ Hartmann, Florence. "Bosnia". Crimes of War. Arhivirano s originala, 9. 5. 2015. Pristupljeno 30. 4. 2015.
  20. ^ Harsch, Michael F. (2015). The Power of Dependence: NATO-UN Cooperation in Crisis Management. Oxford: Oxford University Press. str. 37. ISBN 978-0-19-872231-1.
  21. ^ Burg i Shoup 2015, str. 222.
  22. ^ Crowe, David M. (2013). War Crimes, Genocide, and Justice: A Global History. Palgrave Macmillan. str. 343. ISBN 978-0-230-62224-1.


Greška kod citiranja: <ref> oznake postoje za grupu pod imenom "lower-alpha", ali nije pronađena pripadajuća <references group="lower-alpha"/> oznaka, ili zatvarajući </ref> nedostaje


Rat u Bosni i Hercegovini

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne