Kariaj urboj blanke. Tiu mapo montras la nunajn riverojn kaj marbordon kaj kelkaj tiaj trajtoj ŝanĝis laŭlonge de la jaroj, ĉefe Mileto, Heraklio, kaj Mjo estis ĉe la suda flanko de golfo kaj Priene en la norda flanko; la rivero Meandro ekde tiam venis en la golfon. Ankaŭ politike Telmeso, Mileto kaj Kalinda estis foje konsiderataj Kariaj kaj foje ne.
Kario aŭ ankaŭ Caria (en luva lingvo: Karuwa, "dekliva lando"; en antikva greka: Καρία, Karia, turkeKarya) estis regiono de okcidenta Anatolio etende laŭlonge de la marbordo el mezo de Ionio (Mikale) sude al Likio kaj oriente al Frigio.[1] La Ionaj kaj Doraj Grekoj koloniigis ties okcidenton kaj kuniĝis kun la karia loĝantaro formante grek-hegemoniajn ŝtatojn tie. La loĝantoj de Kario, konataj kiel Karianoj, estis alvenintaj tie antaŭ la Grekoj. Ili estis priskribitaj de Herodoto kiel de Minoa praularo,[2] dum la Karianoj mem asertis ke ili estas loĝantoj el kontinenta Anatolio tre dediĉitaj al maragado kaj estis proksimaj al Misianoj kaj al Lidianoj.
↑Wikisource-logo.svg Chisholm, Hugh, eld. (1911). "Caria". Encyclopædia Britannica (11a eld.). Cambridge University Press. [1] Alirita la 3an de Decewmbro 2016.
Vikimedia Komunejo: Caria [+]
