Komunpraktika periodo aŭ periodo de komuna praktiko estas epoko de klasika muziko. En la historio de eŭropa altkultura muziko (pli larĝe nomata klasika muziko), la nomita komunpraktika periodo – etenda al plej de la baroka, klasika, kaj romantika muzikoj – daŭraj el ĉirkaŭ 1600 al ĉirkaŭ 1900. Foje, terminologioj estas inversataj ĉe kelkaj fakuloj.[1]
La komunpraktika muziko uzas du tipojn de muzikaj normoj: unue, ĝi uzas konvenciigitajn sekvencojn de akordoj, kiaj I–IV–V–I (vidu artikolon Ŝtupoteorio). Due, ĝi kongruas kun specifajn kontrapunktajn normojn, kiaj la evito de kvintparaleloj kaj oktavojn.