Literatura realismo

Gustave Flaubert, estis unu el plej konataj realismaj romanistoj.

Literatura realismo estas estetika tendenco kiu estis rompo disde la romantismo, kaj en ideologiaj kaj en formalaj aspektoj, ĉefe dum la dua duono de la 19-a jarcento en Eŭropo. Ĝi etendiĝis ankaŭ al vidaj artoj en Latinameriko kaj en aliaj mondoregionoj. Ĝi karakteriziĝis per etenda kaj detala informado pri roluloj, pejzaĝoj, scenoj, medioj ktp. Tiel, ili povis esti imagitaj pli facile.

La literatura realismo aperis en Francio en la la dua duono de la 19-a jarcento, post la burĝa revolucio de 1848. Ties pioniroj estis Honoré de Balzac kaj Henri Beyle "Stendhal", kaj disvolviĝis plenplene pere de Gustave Flaubert. Sed en tiu epoko publikiĝis grandaj majstroverkoj de tiu estetiko ankaŭ anglaj verkistoj kiel William M. Thackeray, Charles Dickens kaj la germana Gustav Freytag, al kiu tuj sekvos Wilhelm Raabe. En Hispanio, la realisma starto estis iom posta koincide kun gravaj historiaj okazaĵoj. Ĝi aperis 1870, post la malfrua reokazigo de la burĝa revolucio de 1830 en la revolucio nomita "La Gloriosa" de 1868, kaj pintis en la 1880-aj jaroj pere de verkistoj kiel Benito Pérez Galdós, Leopoldo Alas kaj Emilia Pardo Bazán.

Ĉiuokaze ĉiuj tiaj tradicioj profitis el antaŭaj pra-realismaj verkoj en antaŭaj jarcentoj.


Literatura realismo

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne