Oksazolidino

Oksazolidino
Plata kemia strukturo de la 1,3-Oksazolidino
Tridimensia strukturo de la Oksazolidino
Plata kemia strukturo de la Izoksazolidino
Alternativa(j) nomo(j)
Oksazolano Karhidrooksazolo
Kemia formulo	C3H7NO
CAS-numero-kodo	504-76-7
ChemSpider kodo	467457
PubChem-kodo	536683
Fizikaj proprecoj
Aspekto	senkolora oleeca substanco
Molmaso	73.0938 g•mol-1
Denseco	0,964 g cm−3[1]
Bolpunkto	99.2 °C
Refrakta indico	${\displaystyle n_{761}^{20}}$ 1,4100
Ekflama temperaturo	18.8 °C
Acideco (pKa)	inter 5.2 kaj 6.9[2]
Solvebleco	Solvebla en acetono, kloroformo kaj piridino
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
GHS Signalvorto	Damaĝo
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H227, H315, H318, H332
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P210, P261, P264, P271, P272, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P333+313, P410+403, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Oksazolidino estas kvinmembra ringa komponaĵo konsistanta je tri karbonatomoj, unu nitrogeno kaj unu oksigeno. La oksigeno kaj la nitrogeno sidas en la 1-a kaj 3-a pozicioj, respektive. En oksazolidinaj derivaĵoj, ekzistas ĉiam unu karbono inter la oksigeno kaj nitrogeno.

Kiam oksigeno kaj nitrogeno aperas en la pozicioj unu kaj du oni havas izoksazolidinon. Kelkaj el ĝiaj derivaĵoj, tiaj kiaj la oksalidinoduketonoj, estas uzataj kiel antikonvulsiaĵoj. Oksazolidinoj facile kaj komplete hidroliziĝas ĉe pH 1-11 sub 37 °C. Okasazolidino estis unue malkovrita de E. D. Bergmann en 1951^[3].

1. ↑ ChemNet
2. ↑ NCBI Resources
3. ↑ Chromatography: A Science of Discovery Robert L. Wixom, Charles W. Gehrke