Almidoi

Almidoi
Irudi gehiago
Konposizioa	oxigeno, karbono, hidrogeno, Amilopektina eta Amilosa
Mota	polisakarido, sukaldaritzako osagai eta primary metabolite (en)
Ezaugarriak
Dentsitatea	1.450 kg/m³
Sublimazio-tenperatura	410 ℃
Lurrun-presioa	0 mmHg (20 ℃)
Arriskuak
Denboran ponderatutako esposizio muga	5 mg/m³ (10 h, Ameriketako Estatu Batuak) 10 mg/m³ (10 h, baliorik ez) 15 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak)
Lehergarritasun gutxieneko kontzentrazioa	50
Eragin dezake	starch exposure (en)
Identifikatzaileak
CAS zenbakia	9005-25-8
Gmelin	28017
RTECS zenbakia	GM5090000
ZVG	12160
DSSTox zenbakia	GM5090000
EC zenbakia	232-679-6
ECHA	100.029.696
CosIng	74532
MeSH	D013213
UNII	24SC3U704I, 4DGK8B7I3S, 79QS2MG2LP, 8I089SAH3T, 904CE6697V, O8232NY3SJ eta YAQ9FOE480
KEGG	C00369

Almidoia landareetan dagoen polisakaridoa da, ${\displaystyle \alpha }$ glukosa molekulez osatua. Landare-zelularen energia-biltegia da, eta ugaria da oinarrizko elikagai diren garia, arroza, artoa eta patatan.

Almidoi purua hauts zuri zaporegabea eta usaingabea da, eta ez da disolbatzen ur hotzetan edo alkoholetan. Bi molekula mota ditu: amilosa lineala eta helikoidala dena, eta amilopektina adarkatua dena. Landarearen arabera, almidoiaren pisuaren % 20-25 amilosa da, eta % 75-80 amilopektina. ^[1] Glukogenoa, animalien energia-erreserba, amilopektinaren bertsio adarkatuago bat da.

Industria-mailan etanola ekoizteko, almidoia azukre bihurtu eta hartzitu egiten da, garagardoa, whiskia eta bioerregaiak ekoizteko. Almidoi gehienak substantziak loditzeko edo gogortzeko, edota objektuak itsasteko erabil daitezke, ur beroarekin nahastuz gero. Hori dela eta, almidoia itsasgarri gisa erabiltzen da papergintzan.

1. ↑ Brown, William Henry. (2005). Introduction to organic chemistry.. (3rd ed.. argitaraldia) Wiley ISBN 0-471-44451-0. PMC 57452895. (Noiz kontsultatua: 2022-10-28).