Biolontxeloa edo txeloa (italieraz: violoncello) biolinen familiako hari igurtzizko instrumentua da. Biolontxeloa biola eta kontrabaxuaren artean aurkitzen da, tamaina eta erregistroari dagokionez. Harizko instrumentuen familiaren barruan, bere tamaina eta erregistroaren arabera, biolontxeloa, biolaren eta kontrabaxuaren artean kokatzen da. Harizko taldearen barruan, orkestraren funtsezko instrumentuetako bat da eta normalean lan baten atal grabea egiten ditu, bere moldakortasunak melodia jotzeko aukera ere ematen dion arren. Tradizionalki, giza ahotsaren antz handiena duen harizko instrumentuetako bat bezala hartu izan da.[1][2]
Musikaren historian zehar biolontxelorako obra asko konposatu dira, musikaren panoraman daukan garrantzia deka eta. Horretaz gain, instrumentu talde askotan oinarrizko instrumentua da, batez ere laukoteetan.
Biolontxeloa eserita jotzen da, instrumentua hanken artean eutsita dagoela eta pika deritzon metalezko punta batekin lurrera lotuta bermatzen delarik. Gehienetean, biolontxeloaren soinua sokak arku batekin igurtziz ateratzen bada ere, pizzicato deritzon teknikaren bidez ere jo daiteke, arkua erabili gabe.
Biolontxeloa jotzen duen musikariari biolontxelista edo txelista deitzen zaio.[3]