Damaso I.a | |||
---|---|---|---|
366ko urriaren 1a (egutegi gregorianoa) - 384ko abenduaren 11 ← Liberio - Sirizio → | |||
Bizitza | |||
Jaiotza | Egitania (en) , 304 | ||
Herrialdea | Antzinako Erroma | ||
Heriotza | Erroma, 384ko abenduaren 11 (78/79 urte) | ||
Familia | |||
Haurrideak | ikusi
| ||
Hezkuntza | |||
Hizkuntzak | latina | ||
Jarduerak | |||
Jarduerak | apaiz katolikoa, idazlea eta poeta | ||
Lantokia(k) | Erroma | ||
Santutegia | |||
Abenduaren 11 | |||
Sinesmenak eta ideologia | |||
Erlijioa | katolizismoa |
Damaso I.a edo Damaso Deuna[1] Eliza Katolikoko 37. aita santua izan zen 366 eta 384 bitartean. 304an jaio zen, beharbada Gallaecia edo Lusitania probintzietan, beraz, hispaniako erromatarra zelarik. Bere aitasantualdia hamazortzigarren luzeena da 18 urte, 2 hilabete eta 11 egunekin (6646 egun orotara). Bere jaia abenduak 11n ospatzen da. Latinez, bere izenak hezitzaile esan nahi du.
Bere bizitzan zehar Konstantino I.a enperadorea tronuratua izan zen, Inperioaren ekialdeko eta mendebaldeko zatien berbateraketa eta birbanaketa gertatu zen, arrianismoa hedatu zen, oinordekotza arazoak egon ziren, antipapak ugaritu ziren, Konstantino enperadorearen esku kristautasuna hedatu eta legitimatu zen eta Teodosio I.a Handia enperadoreak kristautasuna Inperioko erlijio ofizial izendatu zuen. Aita Santu indartsu bat bezala aurkeztu zen, Elizaren eta Inperioaren boterearen bateratzaile eta zentralizatzaile bezala arituz, testuinguru historikoaren beharrek eskatzen zuten lez.
Bere izendapena aita santu bezala etengabeko lehia eta eztabaidez betea egon zen, enperadorearen babesa eta parte hartzea jasoz. Honela, hilketa eta adulterioa egotzi zizkioten aita santu bezala eman zituen lehen urteetan, absolbitua izan zelarik, baina azkenik egozpen horiek benetakoak ziren ala arrianismoaren aldekoekin zegoen gatazka zismatikoaren ondorioz ziren frogatu gabe geratuz. "Aintza Aitari, Semeari eta Espiritu Santuari, Hasieran zen bezala, orain eta beti, gizaldi eta gizaldietan Amen" tradizioaren sortzailea eta Aleluia hitz hebrearraren sartzailea izan zen, San Lorentzo Harresiz Kanpokoa Baseliza zaharberritu zuen eta Bibliaren itzulpen latindar historikoa agindu zuen, Vulgata bezala ezagutzen dena.