Eguberrietako edo Gabonetako zuhaitza apaindutako zuhaitza da, gehienetan konifera, izeia edo pinua, edo antzeko itxura duen zuhaitz artifiziala, Eguberriak ospatzearekin lotua. Alemanian jatorria duen ohitura da, San Bonifaziorekin lotua.[1] Ohitura Erdi Aroko Livonian (gaur egun Estonia eta Letonia) garatu zen, eta antzinako Alemania modernoan, non kristau protestante alemanek euren etxeetan apaindutako zuhaitzak jartzen zituzten[2]. XIX. mendearen bigarren erdian, hasieran goi-klaseen artean, ospea hartu zuen Alemaniako eta Baltikoko probintzietako eskualde luteranoetatik harago[3].
Arbola "koloretako paperez egindako arrosez, sagarrez, olatez, girlandaz, [eta] gozoz" apainduta egon ohi zen. Kristau moraviarrek Gabonetako zuhaitzak kandelekin argiztatzen hasi ziren[4], eta, elektrifikazioa iritsi ondoren, Gabonetako argiek ordezkatu zituzten maiz. Gaur egun, apaingarri tradizional eta moderno ugari daude, hala nola girlandak, kristalezko bolak eta gozoki-makilak. Aingeru edo izar bat zuhaitzaren goiko aldean jar daiteke, Gabriel aingeruaren edo Jaiotzako Izarraren irudikapena, hurrenez hurren. Jateko gaiak ere, hala nola jengibre-ogia, txokolatea eta beste gozoki batzuk, ohikoak dira, eta zuhaitzaren adarrei lotuta edo zintzilik daude zintekin[5][6]. Eliza Katolikoak luzaroan uko egin zion Eliza Luteranoaren ohitura horri, eta Vatikanoko Gabonetako zuhaitza lehen aldiz jarri zen 1982an Vatikanoko Hirian.[7]
Mendebaldeko tradizio kristauan, Eguberrietako zuhaitzak hainbat egunetan eraikitzen dira, hala nola abenduko lehen egunean, edo are Gabon bezpera bezain berandu, herrialdearen arabera; fede bereko ohituren arabera, Gabonetako apaingarriak kentzen diren bi egun tradizionalak, hamabigarren gaua dira, eta, egun hori hartzen ez bada, azken egunekoa, Errege egunean.[8][9]