Epikuro | |||
---|---|---|---|
K.a. 311 - K.a. 270 - Hermarchus (en) → | |||
Bizitza | |||
Jaiotza | Samos uhartea, K.a. 342 | ||
Herrialdea | Antzinako Atenas | ||
Heriotza | Atenas, K.a. 270 (71/72 urte) | ||
Hobiratze lekua | Atenas | ||
Heriotza modua | berezko heriotza: Giltzurruneko kalkulua | ||
Familia | |||
Aita | Neocles | ||
Ama | Chaerestrate | ||
Haurrideak | ikusi
| ||
Hezkuntza | |||
Hizkuntzak | antzinako greziera | ||
Irakaslea(k) | Nausiphanes (en) | ||
Ikaslea(k) | ikusi
| ||
Jarduerak | |||
Jarduerak | filosofoa eta idazlea | ||
Influentziak | Aristipo, Demokrito eta Pirron | ||
Mugimendua | epikureismoa | ||
Sinesmenak eta ideologia | |||
Erlijioa | Antzinako Greziako erlijioa | ||
Epikuro —antzinako grezieraz Ἐπίκουρος, Epikuros— (Samos uhartea, K.a. 341 – Atenas, K.a. 270) Antzinako Greziako filosofoa izan zen. Epikurok obra asko idatzi zituen, baina gehienak galdu egin dira. Hark idatzitako hiru gutun (Herodotori gutuna fisikaz, Pitoklesi gutuna meteoroei buruz —zalantzan dago harena den ala ez—, Menezeori gutuna moralaz) eta aforismo batzuk baizik ez dira geratu. Epikuro Demokritoren jarraitzailetzat har daiteke fisikaren alorrean (atomismoa), baina ez zion haren determinismoari jarraitu. Ataraxia edo bizitzako gorabeheren kezkarik gabeko egoera lortzeko, heriotzaren beldurra kentzea ezinbestekoa dela zioen heriotzaren esperientziarik ez dugulako. Autore batzuek uste dute, aldiz, heriotzaren hurbileko esperientziak izan zituelako iritsi zela Epikuro ondorio horretara.[1] Epikuroren iritzian jainkoak, baldin badira ere, giza jendearengandik urrun daude, eta ez zaie jaramonik egin behar. Bere garaiko erlijio tradizioarekiko ikuspegi oso ezberdina erakusten du.[2] Greziako erakunde politikoak desagertzeko bidean zeudenean, Epikurok atsegin sentsualak eskaintzen duen bidea proposatu zuen, ez gizona sentsualitatearen mendeko geratzeko, oinaze fisikoak eta barne-arrangurak uxatzeko baizik.