Itsas ugaztun

Itsas ugaztunak ozeano- eta itsas ekosistemetan bizi diren ugaztun urtarrak dira. Talde honen barruan sartzen dira itsas txakurrak, baleak, manatiak, itsas igarabak eta hartz zuriak. Itsas ingurunean elikatzeko beharra da animalia horiek talde bakarrean elkartzen dituen ezaugarri bakarra.

Itsas ugaztunen kopurua txikia da lehorrean bizi diren ugaztunekin konparatuta. Itsas ekosistemetan dituzten zereginak askorarikoak dira, besteak beste, itsas ekosistemen mantentzean eta harrapakinen erregulazio-prozesuetan hartzen dute parte.

Aborigeneak izan ziren lehen aldiz itsas ugaztunak ehizatu zituzten pertsonak, haietatik elikagaiak eta beste baliabide asko lortzeko. Beste itsas ugaztun asko industriaren eta merkataritzaren oinarria izan ziren, eta ustiatutako espezieen populazioen gainbehera azkarra gertatu zen, batez ere zigilu eta baleena. Harrapakaritza komertzialak hainbat espezieren iraungipenera eragin du, adibidez, itsas bisoiena, Japoniako itsas lehoiena eta Karibeko itsas txakur mediterranearrena. Harrapaketa komertziala amaitu zenean, hainbat espezieren kopurua handitu egin zen, iparraldeko elefante zigiluarena eta bale grisarena besteak beste. Egun, beste animalia batzuek arrisku larrian jarraitzen dute, Ipar Atlantitkoko baleak adibidez. Dena den, nahiz eta harrapakaritza komertziala amaitu, itsas ugaztun asko hil daitezke nahigabe arrantzarako erabiltzen diren sareetan harrapatuta geratzen direnean. Ozeanoetako trafikoa handitzeak itsasontzien eta ugaztun handien arteko talka maizago gertatzea eragin du. Habitataren degradazioa animalia hauek jasaten duten beste mehatxu bat da, elikagaiak bilatzeko eta harrapatzeko gaitasunean eragiten baitu. Kutsadura akustikoak, adibidez, animalien ekolokalizazioan eragin dezake, eta berotze globalaren eraginak artikoetako inguruneak suntsi ditzake.