Jacques Lacan

Jacques Lacan
Irudi gehiago
Paris Psychoanalytic Society (en) lehendakari
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Jacques Lacan
Jaiotza	Parisko 3. barrutia, 1901eko apirilaren 13a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Parisko 6. barrutia, 1981eko irailaren 9a (80 urte)
Hobiratze lekua	Guitrancourt
Heriotza modua	berezko heriotza: ondesteko minbizia
Familia
Ezkontidea(k)	Marie-Louise Blondin (en)  (1934ko azaroaren 29a -  1941eko abenduaren 15a) Sylvia Bataille  (1953ko uztailaren 17a -  1981eko irailaren 9a)
Seme-alabak	ikusi Judith Miller Sibylle Lacan (en) Caroline Roger-Lacan (en)
Haurrideak	ikusi Marc-François Lacan (en)
Familia	ikusi Jacques-Alain Miller (suhi) Fabrice Roger Lacan (en) (biloba) Cyril Roger-Lacan (en) (biloba)
Hezkuntza
Heziketa	Collège Stanislas de Paris (en) (1907 - 1918) Parisko Medikuntza Eskola (1919 - 1932) Medikuntzako doktorea
Hezkuntza-maila	Medikuntzako doktorea
Tesi zuzendaria	Henri Claude
Hizkuntzak	alemana frantsesa
Irakaslea(k)	Henri Claude Gaëtan Gatian de Clérambault Jean Baruzi
Jarduerak
Jarduerak	psikoanalista, psikiatra eta itzultzailea
Enplegatzailea(k)	Sainte-Anne Hospital Center - GHU Paris (en)
Lan nabarmenak	ikusi Écrits (en) Seminars of Jacques Lacan (en)
Influentziak	Sigmund Freud, Ferdinand de Saussure, Alexandre Kojève eta Martin Heidegger
Mugimendua	Psikoanalisia structuralism (en)
Zerbitzu militarra
Adar militarra	Frantziako Lurreko Armada

Jacques-Marie-Émile Lacan (Paris, 1901eko apirilaren 13a- Paris, 1981eko irailaren 9a) psikiatra frantziarra izan zen. Psikoanalisiaren inguruan lan egin zuen, Freuden planteamenduei ikuspuntu berria eskainiz eta gerorako "eskola lakaniarra" izeneko korrontea sortuz.

1932an aurkeztu zuen bere tesia, "De la Psychose paranoiaque dans les rapports avec la personnalité" izenburukoa eta bide berriak urratu zituen haurren psikosien azterketan. Ispiluaren fasea deitu zuena aztertu zuen; gorputzaren irudi osoak jokatzen duen papera eta irudi horrek gizakiaren nortasunaren osaketan duen garrantzia nabarmendu zituen bereziki: Le stade du miroir comme formateur de la fonction du "je" (1936, 1949, Ispiluaren fasea "niaren" funtzioaren antolatzaile gisa). Lacanen ustetan, hitzaren bidez sartzen da gizakia subjektuen arteko dialektikan, ez behar fisiologiko soil batek bultzatua, "bestearenganako desirak" hartaratuta baizik. Prozesu honetan, faloa (Gr. phallos, sexu arra) bihurtzen da desira horren helburu eta sinbolo nagusia

Psikoanalisiaren eta hizkuntzalaritzaren arteko zubia eginez, hizkuntza egiturak ikusi zituen inkontzientean eta metafora (arbuioa, zentsura) eta metonimia (desbideratzea, leku-aldaketa) kontzeptuen bidez adierazi zituen neurosiaren sintomak. Hala, Lacanen terapia analitikoak subjektuari falta zaion diskurtso zatia bilaraztea du helburu, "diskurtso ohartunaren jarraituak etenik izan ez dezan". Lacanen estiloa oso itxia da eta psikoanalista askok kritikatu dituzte haren esanak. Lan gehienak Écrits (1966, Idazlanak) izeneko bilduman eman zituen argitara.

Bere teoriak modu didaktiko batean Slavoj Zizek filosofoak garatu ditu azken urteotan.