Musikan, monodia terminoak, ahots bakarreko (melodia bakarreko) konposizio musikal bati erreferentzia egiten dio, polifoniari kontrajarrita. Hala ere, historian zehar aldatu den terminoa da, eta, ondorioz, bi kontzeptu ezberdin aipa ditzake:
Monodia edo monofonia, Erdi Aroko musikaren berezko egitura musikala dena, kantu gregorianoa kasu. Testura honetan, parte hartzen duten ahots eta instrumentu guztiek, aldi berean, melodia bera abesten edo jotzen dute, batera edo zortzidunetik urrun[1][2].
Monodia lagunduaXVI. mendearen amaieran Camerata Florentinak sortutako estilotik datorren beste musika egitura mota bat da, non ahots bakarlari bakar bat instrumentuz lagundua den. Beraz, hertsiki hitz eginez, egitura hau ez da monodikoa, baizik eta melodia lagundua. Hala ere, izen hori jaso zuen garai hartan nagusi zen estiloarekin kontrastean, ahots bakar batek gidatzen baitzuen diskurtso musikala akordeen akonpainamendu instrumental baten gainean.