Obadja (bibelboek)

Obadja, yn it oarspronklike Hebriuwsk: עבדיה, Oḇadyah, is in tekst út sawol de joadske as de kristlike Bibel. Yn 'e joadske Tenach makket it ûnderdiel út fan it boek תרי עשר, Ṯrei Asar, dat "De Tolve" betsjut (t.w. de tolve lytse profeten, dy't yn 'e joadske Bibel gearboske binne ta ien inkeld boek), it 13de fan 24, dat dan wer ûnder de Neḇi'im Aḥaronim (de "Lettere Profeten") falt. Yn it Alde Testamint fan 'e kristlike Bibel foarmet Obadja in bibelboek op himsels, it 31ste fan 39 (neffens de Nije Fryske Bibeloersetting fan 1978), dat yn 'e offisjeuze ûnderferdieling fan 'e bibelboeken ta de Lytse Profeten heart (dy't sa neamd wurde om't dy teksten frij koart binne yn ferhâlding ta de saneamde Grutte Profeten).

It boek Obadja is in profesije oangeande it godlik oardiel oer de Edomiten, dat út ien inkeld haadstik fan 21 fersen bestiet. Dêrmei is it it koartste boek fan 'e Bibel. Obadja wurdt tradisjoneel taskreaun oan 'e profeet Obadja, oer wa't fierders frijwol neat bekend is. Syn profesije behannelet lykwols foarfallen dy't mank giene mei de fal en de ferwuostging fan Jeruzalim en de Timpel troch de Babyloaniërs fan kening Nebûkadnêzer II, yn 586 f.Kr., dat de tekst moat fan neitiid wêze, wierskynlik koart neitiid. De earste folsleine Fryske oersetting fan Obadja stie yn 'e fertaling fan it Alde Testamint, fan dû. Geart Aeilco Wumkes en Eeltsje Boates Folkertsma, dy't yn 1943 útkaam.