I miotaseolaíocht na gCeilteach, ríocht na ndéithe is ea an tAlltar, agus b'fhéidir fosta na marbh.
Deirtear de ghnáth gur ríocht osnádúrtha é an t-alltar, áit le óige suthain, áilleacht, dea-tsláinte, fairsingeacht agus áthas.[1] Creidtear scaití to exist taobh leis an domhain daonna, suite thar an imeall. De ghnáth dobhainte, bhrúfadh sé ó an go ham san domhan daonna isteach, curtha in iúl le tarluithe amhail is Féth fíada (ceo draíochta), athruithe tobanna ar an aimsir, nó teacht neach diaga nó ainmhí neamhghnácha.[2][3] Tugann laochra éagsúla miotasacha cuairt air, de thaisme, sin nó tar éis cuireadh a bheith tugtha dóibh ag áitritheoir, ag tairiscint úll nó Craobh Airgid nó ceirtlín snátha le leanúint á scaoileadhscaoileadh1.[3][4] Sroicheann siad é trí thuamaí nó uaimheanna, nó faoi thoinn nó trasna na mara thiar.[1]
De ghnáth, glaoitear Annwn ar an alltar i Miotaseolaíocht na mBreathnach agus Avalon in Arthurian legend. I Miotaseolaíocht na nGael, tá roinnt ainmneacha air, san áireamh, Tír na nÓg, Magh Meall agus Eamhain Abhlach. Faightear fosta sa miotais Ghaelacha Tech Duinn, áit a théann anamacha na marbh ar a slí go dtí an t-alltar.