Estado soberano

Un estado soberano é un estado cun territorio definido sobre o cal exerce unha soberanía interna e externa, unha poboación permanente, un goberno, independencia doutros estados e poderes, e a capacidade de establecer relacións con outros estados soberanos.^[1]

O goberno dun estado soberano ostenta o título legal de todo o seu territorio. Adoita entenderse tamén que non depende nin está suxeito a calquera outro poder ou estado.^[2] Aínda que conceptualmente un estado soberano pode existir sen ser recoñecido por outros estados soberanos, para os estados non recoñecidos adoitan ser difícil exercer os poderes para facer tratados e as engrenaxes das relacións diplomáticas con outros estados soberanos.

1. ↑ Malcolm Nathan Shaw (2003), International law, Cambridge University Pres, páxina 178, O artigo 1 da Convención de Montevideo de 1933 sobre dereitos e deberes dos estados, establece a formulación máis amplamente aceptada dos criterios sobre o que é un estado na lei internacional. Afirma que un estado coma persoa internacional debería posuír as seguintes calidades: '(a) unha poboación permanente; (b) un territorio definido; (c) goberno; e (d) capacidade para establecer relacións con outros estados'
   Nandasiri Jasentuliyana (1995), Perspectives on international law, Kluwer Law International, páxina 20, No tocante aos estados, as definicións tradicionais proporcionadas pola Convención de Montevideo seguen a ser xeralmente aceptadas.
2. ↑ Henry Wheaton (1836). Elements of international law: with a sketch of the history of the science. Carey, Lea & Blanchard. pp. 51. Un estado soberano defínese xeralmente coma unha persoa ou nación, sexa cal sexa a súa forma de constitución interna, que se goberna independentemente de poderes estranxeiros.