Back باس (مضيق) Arabic Estrechu de Bass AST Bass boğazı AZ Басс боғаҙы BA Басаў праліў BE Басава пратока BE-X-OLD Басов проток Bulgarian ব্যাস প্রণালি Bengali/Bangla Strizh-mor Bass BR Estret de Bass Catalan
(en) Bass Strait  | |||||
| |||||
| Tipo | estreito | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Epónimo | George Bass | ||||
| Localización | |||||
| País da cunca | Australia | ||||
| División administrativa | Tasmania, Australia e Victoria, Australia | ||||
| |||||
O estreito de Bass (en inglés: Bass Strait (IPA /bæs/)) é un estreito marítimo que separa Tasmania do sur de Australia, concretamente do estado de Victoria. O europeo que o descubriu foi Matthew Flinders en 1798. Flinders púxolle o nome do doutor da nave, George Bass.
Ten, aproximadamente, 240 quilómetros de longo no seu punto máis estreito e unha profundidade próxima aos 50 metros. Estivo practicamente seco durante a última era glacial. No estreito atópanse varias illas, entra as cales algunhas como King Island e Flinders Island contan con asentamentos importantes.
Ao igual que o resto das augas que rodean Tasmania, e debido á súa escasa profundidade, o estreito é moi difícil de navegar. Moitos barcos naufragaron nas súas augas durante o século XIX. En 1848, construíuse un faro na illa Deal para guiar os buques na zona oriental do estreito, mais non houbo sinalización na estrada no mesmo polo lado occidental até o ano 1859, cando se completaron as obras dun faro, o Wilsons Promontory Lighthouse. A este último engadiríaselle outro en 1861 en Cape Wickham, no extremo norte da illa King.
As correntes entre o océano Antártico e o mar de Tasmania fan do estreito un lugar de grande ondas. Para ilustrar a intensidades das mareas na zona, hai que ter en consideración que o estreito de Bass é dúas veces máis ancho que o canal da Mancha, o cal tamén duplica a intensidade. Os naufraxios nas costas de Tasmania e Vitoria cóntanse a centos, reducidos coa implantación dos avances tecnolóxicos na navegación, que reduciron os accidentes de xeito significativo. Moito buques, algúns deles de gran tamaño, desapareceron sen deixar sinais ou ben deixando escasas evidencias da súa pasaxe. A pesar dos mitos que falan de piratería ou fenómenos sobrenaturais similares aos do Triángulo das Bermudas, as desaparicións poden atribuírse invariabelmente a combinacións de vento e malas condicións marítimas, así como tamén ás números rochas semisumerxidas e aos arrecifes que abundan no estreito.