O experimento de Miller e Urey[1][2] foi un experimento no que se simulaban as condicións hipotéticas existentes na Terra primitiva pouco despois da súa formación para estudar as orixes da vida. Máis especificamente, o experimento pretendía comprobar a hipótese de Alexander Oparin e J. B. S. Haldane de que as condicións existentes na Terra primitiva favorecían as reaccións químicas por medio das que se poden sintetizar de forma natural compostos orgánicos a partir de precursores inorgánicos ou moi sinxelos. O experimento realizárono Stanley Miller e Harold Urey na Universidade de Chicago en 1952 e foi publicado ao ano seguinte.[3][4][5][6] Nel a partir de gases sinxelos obtiveron moléculas orgánicas como aminoácidos ou azucres.
Despois da morte de Miller en 2007, os científicos examinaron os viais selados conservados do experimento orixinal e comprobaron que neles había máis de 20 aminoácidos diferentes, o cal era considerablemente máis dos que Miller orixinalmente informara, e tamén máis que os 20 aminoácidos proteicos naturais.[7] Por outra parte, algunhas evidencias suxiren que a atmosfera orixinal da Terra podería ter unha composición de gases diferente á usada no experimento de Miller e Urey. Hai probas abundantes dunha importante actividade volcánica na Terra hai 4 mil millóns de anos, a cal tería liberado á atmosfera dióxido de carbono (CO2), nitróxeno (N2), sulfuro de hidróxeno (H2S), e dióxido de xofre (SO2). Experimentos nos que se usaron eses gases mesturados cos do experimento de Miller e Urey orixinal produciron aínda unha maior diversidade de moléculas.[8]
<ref>
non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome BBC
<ref>
non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome NS