En fisioloxía vexetal, o gravitropismo é a forma na que as plantas se desenvolven e se orientan en relación á gravidade.
A noción case equivalente de xeotropismo enfatiza a importancia do solo como substrato, por exemplo para describir a tendencia das raíces pivotantes a ancorarse profunda e verticalmente no chan, a diferenza doutras raíces que poden desenvolverse horizontalmente. O termo xeotropismo foi acuñado polo botánico alemán Albert Bernhard Frank en 1868, que combinou o prefixo grego geō- (terra), o substantivo -tropos (dirixido) e o sufixo -ismo (acción ou movemento)[1], pero este termo tende ao desuso porque a reorientación se debe á aceleración gravitatoria.
O gravitropismo é o movemento das estruturas vexetais no seu desenvolvemento con respecto ao chan, que pode ser positivo ou negativo. No primeiro caso, a estrutura tende a desenvolverse na dirección do chan, mentres que cando é negativa, a estrutura crece na dirección oposta á terra. Xeralmente as raíces mostran un gravitropismo positivo e as tallas un gravitropismo negativo.
Unha planta ou rama ten un eixe de crecemento ortoxeotrópico ou ortotrópico se isto se fai verticalmente. Dise que o eixe de crecemento é plaxioxeotrópico ou plaxiotrópico se o crecemento ten lugar horizontalmente, axeotrópico se o crecemento non ten unha orientación privilexiada.[2] .