Back Sueskrise ALS العدوان الثلاثي Arabic العدوان الثلاثى ARZ Guerra del Sinaí AST Süveyş böhranı AZ سوویش بحرانی AZB Суэцкі крызіс BE Суэцкі крызіс BE-X-OLD Суецка криза Bulgarian সুয়েজ সংকট Bengali/Bangla
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2018.) |
| Guerra de Suez | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Parte de Guerra fría, conflito árabe-israelí | |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
| Belixerantes | |||||||||
 Israel.svg){kind=small} Reino Unido Francia
|
 Exipto
| ||||||||
| Baixas | |||||||||
| 197 israelís 56 británicos 10 franceses |
650 | ||||||||
| Feridos | |||||||||
| 91 británicos 43 franceses |
2900 | ||||||||
A Crise de Suez, tamén coñecida como a Guerra de Suez ou a Guerra de 1956 (en árabe أزمة السويس - العدوان الثلاثي; en hebreo מבצע קדש), foi unha guerra librada en territorio exipcio en 1956. O conflito situou a Exipto contra Israel, o Reino Unido, e Francia.
Durante a época colonial británica, a Canle de Suez tiña sido importante no Oriente Medio, así como para a penetración en África e no mantemento do control sobre a India. Por esta razón os británicos consideraban importante manter a canle fora do control exipcio. Así, en 1875, Isma'il Pasha, baixo a presión da débeda externa, vendeu a súa franxa da canle ó Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda, e a Convención de Constantinopla (1888) declarou a canle zona neutral baixo protección británica.
O Reino Unido gañou control sobre a canle co Tratado anglo-exipcio de 1936. De todos xeitos, en 1951 Exipto declarou nulo este tratado, e en 1954 o Reino Unido aceptou retiralo.
O Reino Unido obxectou fortemente a nacionalización do líder exipcio Gamal Abdel Nasser da Suez Canal Company o 26 de xullo de 1956. Nesta época, dous terzos do petróleo europeo eran importados a través da canle.
A alianza militar entre o Reino Unido, Francia e Israel era unha lonxeva alianza de conveniencia; as nacións europeas tiñan intereses económicos e comerciais na canle, mentres que Israel quería reabrir a canle para a pesca e para rematar coas incursións dos fedayin apoiados por Exipto e dos golpes relámpago.
Cando a Unión Soviética ameazou con intervir en beneficio de Exipto, o Secretario de estado de Asuntos Exteriores do Canadá Lester B. Pearson temeu unha longa guerra e propuxo un plan para separar as forzas rivais mediante o establecemento de forzas das Nacións Unidas entre elas para actuar como 'escudos humanos'.