Lingua grega

Lingua grega Ελληνικά
Falado en:	Grecia, Chipre
Total de falantes:	13,5 millóns (2012)[1]
Posición:	74
Familia:	Indoeuropea  Helénica   Ática    Lingua grega
Escrita:	Alfabeto grego
Status oficial
Lingua oficial de:	Grecia Chipre Unión Europea
Regulado por:	Academia da Lingua Grega
Códigos de lingua
ISO 639-1:	el
ISO 639-2:	gre (B)	ell (T)
ISO 639-3:	ell
SIL:	GRK
Mapa
Status
O grego está clasificado como "en estado seguro" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[2]

A lingua grega^[3] (en grego moderno: ελληνικά, elliniká, e en grego antigo: Ἑλληνική, hellēnikḗ) é unha lingua indoeuropea pertencente á póla helénica orixinaria de Grecia, Chipre, Albania, outras partes do leste do mar Mediterráneo e o mar Negro. Ten a historia documentada máis longa de calquera lingua indoeuropea, a cal abrangue 3 400 anos de rexistro escrito.^[4] O seu sistema de escrita é o alfabeto grego, que foi usado durante 2 000 anos; anteriormente, utilizou sistemas de escrita como o lineal B e o silabario chipriota.^[5] O alfabeto grego xurdiu do alfabeto fenicio, e á súa vez foi a base do alfabeto latino, cirílico, armenio, copto e gótico, entre outros sistemas de escrita.

A lingua grega ocupa un importante lugar na historia do mundo occidental.^[6] Comezando cos poemas épicos de Homero, a literatura grega antiga inclúe moitas obras de importancia para o canon europeo. O grego tamén é a lingua de moitos textos fundacionais da ciencia e da filosofía. O Novo Testamento da Biblia cristiá tamén foi escrito en grego.^[7][8] Xunto cos textos en latín e as tradicións do mundo romano, o estudo dos textos e da sociedade grega da antigüidade constitúen a disciplina dos estudos clásicos.

Durante a antigüidade, o grego era falado como lingua franca no mundo Mediterráneo. Posteriormente converteríase na lingua do Imperio Bizantino e evolucionou no grego medieval.^[9] Na súa forma moderna, o grego é a lingua oficial de Grecia e Chipre, e é unha das 24 linguas oficiais da Unión Europea. É falado por, cando menos, 13,5 millóns de persoas en Grecia, Chipre, Italia, Albania, Turquía e pola diáspora grega.

As raíces lingüísticas gregas son empregadas a miúdo para crear novas palabras noutras linguas, e o grego e o latín son as fontes predominantes para o vocabulario científico internacional.

1. ↑ ethnologue.com (ed.). "O grego en Ethnologue". Consultado o 11 de marzo de 2021. 
2. ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
3. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para grego.
4. ↑ "Greek language". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, Inc. Consultado o 29 de abril de 2014. 
5. ↑ 1922-, Adrados, Francisco Rodríguez (2005). A history of the Greek language : from its origins to the present. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-12835-4. OCLC 59712402. 
6. ↑ A history of ancient Greek por Maria Chritē, Maria Arapopoulou, Centre for the Greek Language (Thessalonikē, Grecia) páx 436 ISBN 0-521-83307-8
7. ↑ Kurt Aland, Barbara Aland The text of the New Testament: an introduction to the critical 1995 p52
8. ↑ Archibald Macbride Hunter Introducing the New Testament 1972 p9
9. ↑ Manuel, Germaine Catherine (1989). A study of the preservation of the classical tradition in the education, language, and literature of the Byzantine Empire. HVD ALEPH.