Tipo | mar marxinal ![]() | ||||
---|---|---|---|---|---|
Parte de | océano Atlántico Norte ![]() | ||||
Localización | |||||
País da cunca | Noruega ![]() | ||||
División administrativa | Noruega ![]() | ||||
| |||||
Composto por | Fiorde de Trondheim (pt) ![]() Malangen (en) ![]() Hemnfjorden (en) ![]() Nordfjord (en) ![]() Fiorde Grande (pt) ![]() Fiorde de Sogn (pt) ![]() Balsfjorden (en) ![]() ![]() | ||||
Afluentes | |||||
Características | |||||
Profundidade | 3.970 m ![]() | ||||
Superficie | 1.383.000 km² ![]() | ||||
Medicións | |||||
Volume físico | 2.000.000 km³ ![]() | ||||
O mar de Noruega (noruegués: Norskehavet) é un mar mar marxinal no océano Ártico, ao noroeste de Noruega entre o Mar do Norte e o Mar de Groenlandia, ao lado do Mar de Barents ao nordés. No suroeste, está separada do océano Atlántico por unha crista submarina que circula entre Islandia e as Illas Feroe. Ao norte, a crista de Jan Mayen sepárao do mar de Groenlandia.
A diferenza doutros mares, a maior parte do fondo do mar noruegués non forma parte dunha plataforma continental e, polo tanto, sitúase a unha profundidade de aproximadamente dous quilómetros de media. Os ricos depósitos de petróleo e gas natural atópanse baixo o fondo do mar e están sendo explorados comercialmente nas áreas con profundidades marítimas de ata un quilómetro. As zonas costeiras son ricas en peixes que visitan o mar de Noruega desde o Atlántico norte ou desde o Mar de Barents (bacallau) para a desova. A corrente cálida do Atlántico Norte asegura temperaturas de auga relativamente estables e altas, polo que a diferenza dos mares do Ártico, o mar noruegués está libre de xeo durante todo o ano. Investigacións recentes concluíron que o gran volume de auga no mar de Noruega coa súa gran capacidade de absorción de calor é máis importante como fonte de invernos suaves de Noruega que a Corrente do Golfo e as súas extensións.[1]
As augas deste mar son moi frías e a miúdo son sucadas por icebergs.
Chega ata os 3.970m de profundidade.