Arriba: Os lóstregos e as luces de neon son xeradores habituais de plasma. Abaixo á esquerda: Unha lámpada de plasma, que ilustra algúns dos fenómenos plasmáticos máis complexos, como a filamentación. Abaixo á dereita: Un ronsel de plasma do Transbordador espacial Atlantis durante a reentrada na Atmosfera terrestre, vista desde a Estación Espacial Internacional. |
En física e química, denomínase plasma (do latín plasma e do grego πλάσμα ‘formación’) ao cuarto estado de agregación da materia, un estado fluído similar ao estado gasoso pero no que determinada proporción das súas partículas están eléctricamente cargadas (ionizadas) e non posúen equilibrio electromagnético, por iso son bos condutores eléctricos e as súas partículas responden fortemente ás interaccións electromagnéticas de longo alcance.[1] En certa forma e de maneira sintética, o plasma pódese caracterizar como un gas ionizado.
O plasma ten características propias que non se dan nos sólidos, líquidos ou gases, polo que é considerado outro estado de agregación da materia. O igual que o gas, o plasma non ten unha forma ou volume definido, a non ser que estea encerrado nun contedor. O plasma baixo a influencia dun campo magnético pode formar estruturas como filamentos, raios e capas dobres.[2] Os átomos deste estado móvense libremente; canto máis alta é a temperatura máis rápido se móven os átomos no gas, e no momento de chocar a velocidade é tan alta que se produce un desprendemento de electróns.[3]
Quentar un gas pode ionizar as súas moléculas ou átomos (reducindo ou incrementado o seu número de electróns para formar ións), converténdoo nun plasma.[4] A ionización tamén pode ser inducida por outros medios, como a aplicación dun forte campo electromagnético mediante un láser ou un xerador de microondas, e é acompañado pola disociación dos enlaces covalentes, se están presentes.[5]
O plasma é o estado de agregación máis abundante no Universo, e a maior parte da materia visible atópase en estado de plasma, a maioría do cal é o enrarecido plasma intergaláctico (particularmente o centro de intracúmulos) e nas estrelas.[6][7] O plasma asóciase principalmente coas estrelas.[8]
Esencialmente, toda a luz visible do espazo vén das estrelas, que son plasmas cunha temperatura tal que emiten fortemente radiación en lonxitudes de onda visibles. Con todo, a maioría da materia ordinaria (ou bariónica) no universo atópase no espazo intergaláctico, que é tamén un plasma, pero moito máis quente, así que emite radiación primeiramente como raios X. O consenso científico actual é que ao redor do 95% da densidade de enerxía total no universo non é plasma ou calquera outra forma de materia ordinaria, senón unha combinación de materia escura fría e enerxía escura.